Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Спазьняецца


Тэадор Русо, «Лес зімою на зьмярканьні» (1847)
Тэадор Русо, «Лес зімою на зьмярканьні» (1847)

Апошнія дні году, які неўзабаве адыдзе. Час урачыстасьці найдаўжэйшых начэй. Сьвінцовы купал навіслага неба — звычайная зьява. Сонца — госьць рэдкі. У дзевяць раніцы яшчэ паўзмрок. Рана вечарэе.

Сасоньнік. Так мясцовыя жыхары называюць разьмешчаны побач невялікі лясны масіў, дзе любяць шпацыраваць аматары дзікай прыроды. Мы з добрай знаёмай таксама штодня папаўняем тут недахоп асеньне-зімовага руху.

Лес пахне хваёвай сьвежасьцю, пабляклай травой, вільготнай зямлёй. Першы сьнег бязьлітасна «зьела» несвоечасовая адліга. Усё вакол дыхае цішынёй і спакоем. Нават птушкі ня лётаюць, і толькі самотны, маленькі пярэсты дзяцел нястомна стукае па сухім дрэве.

Сьнежань. Хутка Новы год, але зіма дзесьці заблукала…

Вікторыя Грыніна

Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG