Андрэй Шантаровіч сёньня сказаў мне, што хочацца есьці, але ён стрымліваецца, п’е толькі ваду. За станам здароўя сочыць адзін яго знаёмы доктар прыватным чынам.
Рэакцыя на галадоўку была: прыяжджаў памочнік пракурора, забраў відэадыск з запісам парушэньняў на выбарчых участках, якія зафіксаваў сам Андрэй Шантаровіч напярэдадні выбараў. Ён гаворыць, што яго падтрымліваюць чытачы, проста жыхары гораду: тэлефануюць, заходзяць у рэдакцыю, дзе ён праводзіць галадоўку. Яны хочуць зноўку атрымліваць незалежную газэту.
У Ваўкавыску існуе таксама раёнка “Наш Час”. Я вырашыў пацікавіцца там, як яны ставяцца да спыненьня “Местной газеты” і галадоўкі іхняга калегі? І вось што мне адказалі:
(Карэспандэнтка: ) “Разумееце, у нас як бы іншая газэта, ня “Местная”, ён рэдактар “Местной газеты”, а ў нас раённая. Так, мы ведаем, што ён галадае, але, паколькі ён – канкуруючая арганізацыя, наша пазыцыя вам павінна быць зразумелай”.
Я паспрабаваў удакладніць, і ў рэдакцыі раёнкі мне сказалі, што займаюць нэўтральную пазыцыю адносна сытуацыі ў “Местной газете” і галадоўкі галоўнага рэдактара.
Нагадаем, што падставай для прыпыненьня выхаду “Местной газеты” сталася тое, што газэта выходзіць на Гарадзеншчыне, а павінна распаўсюджвацца па ўсёй краіне, што быў надрукаваны артыкул аб прыпыненьні выхаду “Новой газеты Сморгони”, зьмест якога не спадабаўся ў міністэрстве. Нарэшце, у “Местной газете” надрукавалі рэкляму кавярні бяз нумару ліцэнзіі, а ў адрасе сталічнай друкарні зьнікла назва гораду. Усё гэта разам дазволіла Міністэрству інфармацыі накласьці месячную забарону на выпуск выданьня.
Рэакцыя на галадоўку была: прыяжджаў памочнік пракурора, забраў відэадыск з запісам парушэньняў на выбарчых участках, якія зафіксаваў сам Андрэй Шантаровіч напярэдадні выбараў. Ён гаворыць, што яго падтрымліваюць чытачы, проста жыхары гораду: тэлефануюць, заходзяць у рэдакцыю, дзе ён праводзіць галадоўку. Яны хочуць зноўку атрымліваць незалежную газэту.
У Ваўкавыску існуе таксама раёнка “Наш Час”. Я вырашыў пацікавіцца там, як яны ставяцца да спыненьня “Местной газеты” і галадоўкі іхняга калегі? І вось што мне адказалі:
(Карэспандэнтка: ) “Разумееце, у нас як бы іншая газэта, ня “Местная”, ён рэдактар “Местной газеты”, а ў нас раённая. Так, мы ведаем, што ён галадае, але, паколькі ён – канкуруючая арганізацыя, наша пазыцыя вам павінна быць зразумелай”.
Я паспрабаваў удакладніць, і ў рэдакцыі раёнкі мне сказалі, што займаюць нэўтральную пазыцыю адносна сытуацыі ў “Местной газете” і галадоўкі галоўнага рэдактара.
Нагадаем, што падставай для прыпыненьня выхаду “Местной газеты” сталася тое, што газэта выходзіць на Гарадзеншчыне, а павінна распаўсюджвацца па ўсёй краіне, што быў надрукаваны артыкул аб прыпыненьні выхаду “Новой газеты Сморгони”, зьмест якога не спадабаўся ў міністэрстве. Нарэшце, у “Местной газете” надрукавалі рэкляму кавярні бяз нумару ліцэнзіі, а ў адрасе сталічнай друкарні зьнікла назва гораду. Усё гэта разам дазволіла Міністэрству інфармацыі накласьці месячную забарону на выпуск выданьня.
