А ён высыхае. Літаральна на вачох. Выспы, якія ўзьнікаюць у розных месцах, нагадваюць сьпіны рачных пачвараў, што павольна ды няўхільна ўздымаюцца з глыбіні.
Спускаючыся па каменных сходках, можна было ступіць у халодную вясновую ваду. Зараз яны да вады не прывядуць. Нават вясною. Яна адступае. Паскорылася гібеньне вялікае ракі пасьля таго, як пабудавалі Горадзенскую гідраэлектрастанцыю.
Літаньне-замова Дануты Бічэль: «Толькі б Нёман ня высах...» — ня спраўдзілася. «Прынёманская сьпявае» — так пісалі пра яе ў 60-ыя гады, бо столькі было ў тым маладым голасе своеасаблівых адценьняў, сугучных з плыньню вялікай ракі ды зь песьнямі Прынямоньня.
Не гучаць над ракою жывыя песьні.
Нёман высыхае.
Ала Петрушкевіч
Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org
