Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Нянавісьць


П’етра Паета, «Нянавісьць» (1896).
П’етра Паета, «Нянавісьць» (1896).

Ты адчуваў, як нянавісьць трапляе ў тваё нутро? Як хутка яна набірае сваю моц і ўладу? За пару сэкундаў ты ўжо пэўны ў тым, што яна справядлівая і разумная. Ты ўжо не заўважаеш, як атручаны ядам, падманваеш сваё сэрца і думаеш, чыніш, кажаш ліхое. Ты выліваеш увесь гэты бруд і адчуваеш трыюмф: ты — моц, ты — улада, ты — справядлівасьць! Ты пачынаеш ганарыцца сваім судом, і о — што гэта?..

Немінуча прыходзіць спусташэньне... А пасьля раскаяньне... А пасьля горыч.

Праўду кажуць, што грэх — падман. Замест «задавальненьня» — пакута, «радасьці» — сорам, нянавісьці — зьніякавеньне.

«Зьмяя ўнутры цябе» альбо Любоў.

Выбар робіш кожны дзень. Не. Кожную хвіліну.

Наста Дашкевіч

Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG