У гарадзенскай маршрутцы, напоўненай пасажырамі і іх рэчамі, вяртаемся зь Беластоку ў Горадню. На мяжы перад беларускім пашпартным кантролем кіроўца азіраецца на тых, хто ў салёне:
— Палякі есьць?
— Есьць... — пасьля пэўнай паўзы адказвае адзін чалавек.
— Натуральны паляк?
— Што значыць натуральны?
— Ну, настояшчій? — удакладняе кіроўца.
— Які такі настаяшчій?
— Нууу... — расьцягвае кіроўца і, шматзначна пакруціўшы рукой у паветры,упэўнена дадае: — Эта тот, што не проста ходзіт в Фарный касцёл і ездзіт в Польшу па карце паляка...
— У меня від на жыцельства, — адказвае разгублены пасажыр.
— Я-с-н-а! — падводзіць рысу кіроўца.
Ігар Кузьмініч
***
Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org