Вёска - гэта беларускi сусьвет, космас. Над вёскай
-
вялiзнае неба. У вёсцы ёсьць усё, што можа спатрэбiцца
для
жыцьця. Тут працуюць - пасьвяць кароў, сьвяткуюць -
калядуюць, шмат разважаюць пра жыцьцё i гоняць беларускiя
вiскi. Беларусы на Радунiцу едуць на магiлы дзядоў з гораду ў
вёску.
У вёсцы жыве мова.
Слова вёска ў той цi iншай форме ёсьць ва ўсiх
iндаэўрапейскiх мовах i азначае або паселiшча або дом або
нават горад. Лiтоўскае Вешпатiс - Госпад, мае аднолькавае
зь вёскай паходжаньне. Але ўласна вёску розныя
народы
называюць i разумеюць па-рознаму. Напрыклад, расейскае
"деревня" - зусiм ня тое, што вёска. У расейцаў нацыянальны
поступ зьвязваецца з расейскiм горадам. Пры гэтым расейцы
гавораць пра "идиотизм деревенской жизни". У нас жа горад яшчэ
не нарадзiўся. А той, што ёсьць, - абыякавы да беларусаў i
пазначае нацыянальны рэгрэс. Сказаць пра "iдыятызм вясковага
жыцьця" па-беларуску - значыць, наракаць на жыцьцё ўвогуле.
"Ну ты, деревня" - гучыць па-расейску як абраза. "Эх ты,
вёска" - гучыць па-беларуску як дакор, у якiм ёсьць любоў.
Вёска - вясёлка, вёска - вясна i восень, вёска
- скала.
Армянiн Сараян казаў некалi, што ягонае сэрца ў гарах. Горы
бароняць ад ворагаў i не даюць разьляноўвацца, прымушаюць
цяжка працаваць i жыць у згодзе з прыродай. Вёскi - гэта
горы
нашай зямлi. Не выклiкае даверу сьведамы беларус, якi можа
сказаць: не люблю вёску! Гэта значыць, што ён або ўвогуле
нiчога ня любiць, або - ня сьведамы беларус.
Сэрца беларуса - у вёсцы.
Сяргей Дубавец
Самае папулярнае
1