Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Склад


Адметнае месца – склад. Кожны раз заходзячы туду, зьведваеш хваляваньне. У прыцемку таямнічымі спарудамі вымалёўваюцца груды мяхоў і цьмяна-блізкія пізанскія вежы ўбітых адно ў вадно вёдраў, ільсьняцца круглявыя бакі мэталёвых бочак, тут жа над галавой вісяць хамуты, цюлькаюць вераб’і і ў паветры пахне прэлай аўчынай і мышамі.

У склад завітваюць ня проста так, але з пэўнай мэтай, трымаючы ў потнай руцэ паперку, паводле якой можна атрымаць патрэбную рэч. Загадчык складу заўсёды бярэ гэтую паперку без задавальненьня. Ці то таму, што яму шкада разьвітвацца з майном, ці то таму, што майно тое давядзецца шукаць у бясконцых складскіх лябірынтах. І наведнік з тае прычыны пачувае сябе ня надта ёмка.

І вось дзіва дзіўнае! Нас, беларусаў, ужо ня першы год на розныя галасы запрашаюць увайвсьці ў склад Расейскай Фэдэрацыі. Склад той дарэшты разрабаваны, але тое-сёе там засталося, і, убіўшыся туды, мы будзем мець дасхочу дармавой нафты, газу ды іншых даброцьцяў.

Такім чынам складскія брамы рассунутыя шырокай плоймай, нібыта пара з лазьні, вырываецца парахавы дым, і загадчык складу – сівы ды прапіты дзядзька – трымае ў руцэ цяжкую завалу на знак таго, што выйсьці са складу Расейскай Фэдэрацыі нам ужо не давядзецца.

Вінцэсь Мудроў

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG