Толькі людзі пачцівага веку ведаюць ці цьмяна памятаюць, што такое ўдарнік.
Тлумачальны слоўнік беларускае мовы, выпушчаны за савецкім часам, тлумачыць:
"перадавы работнік сацыялістычнае вытворчасьці, які перавыконвае нормы".
Ударнікі былі на заводах, у калгасах, нават у літаратуры былі
паэты-ўдарнікі. Чым і па чым ударалі -- гэта было няважна. Галоўнае
-- каб былі ўдары.
Ударалі па бездарожжу, па бескультур'ю -- і ўсё безвынікова.
Цікава, што ў Савецкім Саюзе ўсё было падпарадкавана ўдарам.
Ударнікам яшчэ называлася частка затвора вагняпальнай зброі,
прызначаная для ўдару па капсулю патрона.
Пра джазавага ўдарніка размовы быць не магло. Джаз -- спараджэньне
капіталістычнага пеклу.
Такую аскоміну набілі ўдарнікі працы, што ў народзе кпілі весела:
"размах рублёвы, а ўдар хрэновы".
З раніцы да зьмярканьня па радыё гучала: "ідуць, ідуць ударнікі
камуністычных брыгад, прад імі адкрываецца шырокі далягляд". Лірыка --
падай і рыдай.
У той час было такое віно "Солнцедар", якое было мацнейшае за сонечны
ўдар, дык і сьпявалі: "Не праходзіць дзень бяздарна. Сонцэдарна -- дужэ
ўдарна. Мы ўсе ўдарнікі -- мы сонцэдарнікі", -- сьпявалі мы ў цёплых
студэнцкіх кампаніях.
Рыгор Барадулін
Самае папулярнае
1