Тым часам былыя ўдзельнікі “Песьняроў” розных гадоў настойваюць на тым, што Скаражонак нібыта датычны да нямэтавага выдаткаваньня дзяржаўных сродкаў.
У сілавых ведамствах паведамляюць, што ніякай інфармацыі пра затрыманьне вакаліста “Песьняроў” у іх няма. Зрэшты, у гарадзкім упраўленьні ўнутраных справаў дапускаюць, што Скаражонак можа знаходзіцца, прыкладам, пад падпіскай пра нявыезд, аднак пра нейкую справу адносна злоўжываньняў з боку былога дырэктара “Песьняроў” нічога ня ведаюць.
Дзяржаўны куратар “Песьняроў” — Міністэрства культуры. Кіраўнік упраўленьня мастацтваў Міхал Казловіч таксама не валодае зьвесткамі пра магчымыя праблемы свайго падначаленага.
(Казловіч: ) “Такой інфармацыі ў нас няма, ніхто яго не затрымліваў”.
(Карэспандэнт: ) “Падобныя чуткі мусіруюцца досыць даўно. Яны беспадстаўныя?”
(Казловіч: ) “Ну, чуткі ёсьць чуткі. Без камэнтароў”.
Сёньня мне ўдалося пагаварыць з самім Валерыем Скаражонкам. Ён лічыць, што чуткі пра ягоны арышт распаўсюджваюць былыя калегі, якія падобным чынам нібыта жадаюць дыскрэдытаваць і яго асабіста, і ўвесь дзяржаўны ансамбль.
(Скаражонак: ) “Як толькі я разьвітаўся з пасадай дырэктара “Песьняроў” (бо я ў першую чаргу артыст), усё гэта і папаўзло. Нават здагадваюся адкуль: гэта апанэнты, якія незаконна карыстаюцца нашым брэндам. Усё адтуль, таму што людзі, у якіх вычарпаны творчы патэнцыял, пачынаюць займацца плёткамі”.
(Карэспандэнт: ) “Гаварылася, што мелі месца вялікія фінансавыя растраты. Мяркуеце, гэта мэтанакіраваная кампанія супраць вас?”
(Скаражонак: ) “Лухта гэта ўсё. Трэба было проста абліць брудам. Паўтара году таму было гэта ж самае, пры Мулявіну было. Таму зьдзіўляцца не даводзіцца”.
Два гады таму рашэньнем міністра культуры Валеры Скаражонак замяніў на пасадзе Ігара Сьвечкіна, які перад тым быў дырэктарам у “Песьнярах” больш за дзесяць гадоў. Яшчэ пры Мулявіну Сьвечкін займаўся фінансавымі пытаньнямі і кажа, што прэтэнзіі з боку кантрольных органаў за нямэтавае выкарыстаньне бюджэтных сродкаў — звычайная справа.
(Сьвечкін: ) “Я ж не адзін год працаваў у “Песьнярах”. Адзінаццаць апошніх гадоў быў побач з Уладзімерам Мулявіным. Гадоў сем наагул у мяне было права подпісу. І ў дадзеным выпадку прычынай маглі быць дзяржаўныя, бюджэтныя сродкі, якія выдаткоўваліся на будаўніцтва студыі. Як прыкладам, пры мне было: студыю гуказапісу даводзілі да ладу, ставілі шклопакеты, ралеты. Гэта былі мэтавыя грошы. Ня выключана, што ў дадзеным выпадку сродкі выдаткоўваліся ня згодна з артыкулам расходаў. Прыйшла праверка, кантрольна-рэвізійнае ўпраўленьне. Можа, ён не разумеў, што гэтыя грошы заўсёды будуць кантраляваць? Праверылі, а там, магчыма, фінансавыя недалікі. Так мне падаецца”.
Яшчэ адзін удзельнік “Песьняроў” мулявінскага ўзору, Уладзіслаў Місевіч, сьцьвярджае, што над Скаражонкам “хмары” згушчаліся даўно, і на яго выратаваньне былі кінутыя вельмі сур’ёзныя сілы.
(Місевіч: ) “Яго ратавалі. Ці выратавалі? Ня ведаю. Людзі ў гэтым бралі ўдзел блізкія да “вярхоў”, зусім блізкія, канкрэтныя людзі. Абодва бакі прыкладалі намаганьні. І чымсьці гэта павінны было скончыцца”.
У сілавых ведамствах паведамляюць, што ніякай інфармацыі пра затрыманьне вакаліста “Песьняроў” у іх няма. Зрэшты, у гарадзкім упраўленьні ўнутраных справаў дапускаюць, што Скаражонак можа знаходзіцца, прыкладам, пад падпіскай пра нявыезд, аднак пра нейкую справу адносна злоўжываньняў з боку былога дырэктара “Песьняроў” нічога ня ведаюць.
Дзяржаўны куратар “Песьняроў” — Міністэрства культуры. Кіраўнік упраўленьня мастацтваў Міхал Казловіч таксама не валодае зьвесткамі пра магчымыя праблемы свайго падначаленага.
(Казловіч: ) “Такой інфармацыі ў нас няма, ніхто яго не затрымліваў”.
(Карэспандэнт: ) “Падобныя чуткі мусіруюцца досыць даўно. Яны беспадстаўныя?”
(Казловіч: ) “Ну, чуткі ёсьць чуткі. Без камэнтароў”.
Сёньня мне ўдалося пагаварыць з самім Валерыем Скаражонкам. Ён лічыць, што чуткі пра ягоны арышт распаўсюджваюць былыя калегі, якія падобным чынам нібыта жадаюць дыскрэдытаваць і яго асабіста, і ўвесь дзяржаўны ансамбль.
(Скаражонак: ) “Як толькі я разьвітаўся з пасадай дырэктара “Песьняроў” (бо я ў першую чаргу артыст), усё гэта і папаўзло. Нават здагадваюся адкуль: гэта апанэнты, якія незаконна карыстаюцца нашым брэндам. Усё адтуль, таму што людзі, у якіх вычарпаны творчы патэнцыял, пачынаюць займацца плёткамі”.
(Карэспандэнт: ) “Гаварылася, што мелі месца вялікія фінансавыя растраты. Мяркуеце, гэта мэтанакіраваная кампанія супраць вас?”
(Скаражонак: ) “Лухта гэта ўсё. Трэба было проста абліць брудам. Паўтара году таму было гэта ж самае, пры Мулявіну было. Таму зьдзіўляцца не даводзіцца”.
Два гады таму рашэньнем міністра культуры Валеры Скаражонак замяніў на пасадзе Ігара Сьвечкіна, які перад тым быў дырэктарам у “Песьнярах” больш за дзесяць гадоў. Яшчэ пры Мулявіну Сьвечкін займаўся фінансавымі пытаньнямі і кажа, што прэтэнзіі з боку кантрольных органаў за нямэтавае выкарыстаньне бюджэтных сродкаў — звычайная справа.
(Сьвечкін: ) “Я ж не адзін год працаваў у “Песьнярах”. Адзінаццаць апошніх гадоў быў побач з Уладзімерам Мулявіным. Гадоў сем наагул у мяне было права подпісу. І ў дадзеным выпадку прычынай маглі быць дзяржаўныя, бюджэтныя сродкі, якія выдаткоўваліся на будаўніцтва студыі. Як прыкладам, пры мне было: студыю гуказапісу даводзілі да ладу, ставілі шклопакеты, ралеты. Гэта былі мэтавыя грошы. Ня выключана, што ў дадзеным выпадку сродкі выдаткоўваліся ня згодна з артыкулам расходаў. Прыйшла праверка, кантрольна-рэвізійнае ўпраўленьне. Можа, ён не разумеў, што гэтыя грошы заўсёды будуць кантраляваць? Праверылі, а там, магчыма, фінансавыя недалікі. Так мне падаецца”.
Яшчэ адзін удзельнік “Песьняроў” мулявінскага ўзору, Уладзіслаў Місевіч, сьцьвярджае, што над Скаражонкам “хмары” згушчаліся даўно, і на яго выратаваньне былі кінутыя вельмі сур’ёзныя сілы.
(Місевіч: ) “Яго ратавалі. Ці выратавалі? Ня ведаю. Людзі ў гэтым бралі ўдзел блізкія да “вярхоў”, зусім блізкія, канкрэтныя людзі. Абодва бакі прыкладалі намаганьні. І чымсьці гэта павінны было скончыцца”.
