Лінкі ўнівэрсальнага доступу

У ДЗЯРЖАВЕ НЯМА СРОДКАЎ НА ПРЭМІЯЛЬНЫЯ ХАКЕІСТАМ


Ігар Карней, Менск

Прэзыдэнт Фэдэрацыі хакея міністар унутраных справаў Уладзімер Навумаў паабяцаў пачаць пошук спонсараў. Паведамляецца, што ўжо зараз хакеісты папрасілі пералічыць сродкі, якія можа й знойдуцца, на карысьць дзіцячых дамоў.

Адзінага ў алімпійскай зборнай хакеіста, што выступае ў нацыянальным першынстве Беларусі, Зьмітра Дудзіка, я злавіў па тэлефоне ў той самы момант, калі ён стаяў ля гомельскага катка і параўноўваў яго са шчасьлівым для беларускай каманды І-Цэнтрам у Солт-Лейк-Сыты. Ад высноваў у параўнаньні Дзіма сьціпла ўхіліўся, але канстатаваў: задавольваемся тым, што маем. Нявыплату абяцаных грошай успрымае па-філязофску: маўляў, ня ўпершыню.

(Дудзік: ) “Безумоўна, каманда заслужыла ўсё, што нам абяцалі напярэдадні Алімпіяды. Прычым, абяцалі людзі быццам сур’ёзныя, і таму свае абяцаньні яны павінны былі стрымаць. Я ня ведаю, што канкрэтна з гэтай нагоды казалі афіцыйныя асобы ў аэрапорце, калі нас сустракалі; было столькі сваякоў, усё прайшло так хутка і неяк мітусьліва, бо ўсе марылі толькі пра тое, каб хутчэй трапіць дадому. Калі шчыра, афіцыйную частку я праслухаў; было столькі эмоцыяў! Але яшчэ раз кажу: грашовая размова напярэдадні ад’езду ў ЗША была. Ня ведаю: як плаціць — дык вечна ўзьнікаюць праблемы”.

Варта дадаць, што Дудзік — самы бедны хакеіст у складзе зборнай, і ягоны афіцыйны заробак у ХК “Гомель” не перавышае акладу рабочага заводу. Але відавочна і тое, што форвард, які дэбютуе ў алімпійскіх спаборніцтвах і прабівае вароты звышнадзейных брамнікаў — швэда Сала і расейца Хабібуліна, варты лепшай долі. Таму й запытваю пра магчымыя варыянты працаўладкаваньня.

(Дудзік: ) “Ужо паступіла добрая прапанова зь Нямеччыны, вось трэба думаць. Але яшчэ так мала прайшло часу, можа будуць іншыя запрашэньні. Натуральна, можна паспрабаваць паехаць і за акіян, але, лічу, гэта мае сэнс толькі ў выпадку, калі запросяць у НХЛ. А так пакуль аптымальны варыянт, пэўна, усё ж Нямеччына”.

Яшчэ ў часе алімпійскіх гульняў некаторыя адмыслоўцы выказвалі меркаваньне, што шэрагу функцыянэраў зусім ня выгадна, каб хакейная каманда трапіла ў лік прызэраў — маўляў, нават за бронзу дзяржаўныя выдаткі складуць амаль мільён даляраў.

Казаць пра гэта з упэўненасьцю перашкаджала толькі тое, што Аляксандар Лукашэнка цягам апошніх гадоў штучна надаў хакею статус спорту №1 у Беларусі, і ўсе былі ўпэўненыя, што менавіта на хакеістаў грошы знойдуцца пры любым раскладзе.

Атрымалася, што зьнешнія захапленьні далёкія ад рэальнай платаздольнасьці. Мабыць, у такой сытуацыі марыць пра нейкі паўнавартасны чэмпіянат краіны заўчасна. Як і казаць пра гіпатэтычнае вяртаньне беларускіх хакеістаў з Расеі.

Дарэчы, пра заробкі беларускіх хакеістаў. Адзіны ў зборнай “энхаэлавец” Руслан Салей паводле кантракту з “Анахаймам” атрымлівае 950 тысяч даляраў на год. Сталы, але й пасьпяховы Ўладзімер Цыплакоў мае 300 тысяч даляраў на год у казанскім “Ак Барсе”, самы малады Канстанцін Кальцоў — 250 тысяч у маскоўскім “Спартаку”.

Натуральна, прывабіць іх грашыма, што зараз зарабляе ў Гомелі іхны партнэр па нацыянальнай камандзе Зьміцер Дудзік, па меншай меры наіўна. Абяцаныя за месца ў васьмёрцы мацнейшых 10 тысяч даляраў у якасьці заахвочваньня (нечаканае чацьвертае месца, адпаведна, падвысіла стаўкі ўдвая), надвор’я ў іхным сямейным бюджэце ня зробяць. Але сярод хакеістаў бальшыня — куды меней пасьпяховыя спартоўцы, якія рады любым сумам.

Стаўленьне да спорту з боку дзяржавы й гэтым разам надзвычай паказальныя.

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG