Навіны 15 сьнежня 1999 г.

(Карэспандэнт: ) "Спадар Костка, прайшло ўжо некалькі дзён з моманту сэнсацыйнага вяртаньня Тамары Віньнікавай. Як Вы сёньня ацэньваеце інфармацыйную каштоўнасьць таго, што яна сказала?"

(Костка: ) "Інфармацыйная каштоўнасьць заключаеццца больш у тым, што яна яшчэ не пасьпела сказаць. Небясьпека для рэжыму заключаецца якраз у той інфармацыі, якой валодае Віньнікава, і якую яна яшчэ не пасьпела данесьці да грамадзянаў Беларусі і да астатніх".

(Карэспандэнт: ) "Скажыце, ці зьмяняе зьяўленьне Віньнікавай сытуацыю ў цэлым у Беларусі, ці гэта істотна, Вы лічыце, для лёсаў іншых людзей?"

(Костка: ) "Я думаю, зьяўленьне Віньнікавай – гэта невыпадкова. Невыпадкова. І, безумоўна, яна памяняе сытуацыю ў тым сэнсе, што спробы зьвесьці зьнікненьні людзей і ўсе гэтыя махінацыі, фінансы і так далей, – сьпісаць на нейкі крымінал. Тут можа быць якраз перамена думак у гармадзянаў Беларусі, якія пра гэта ня ведалі".

(Карэспандэнт: ) "Значыцца, гэта будзе не на карысьць уладаў?"

(Костка: ) "Не на карысьць уладаў. І, нават, інтэрвію, якое прагучала, яно ўжо не на карысьць уладаў".

(Карэспандэнт: ) "Спадар Костка, Тамара Віньнікава, расказваючы пра свой арышт, гаворыць, што ёй удалося ўратавацца пад час моманту перадачы яе з пад рэгулярнай так сказаць варты ў нейкую групу, якая павінна была займацца зьнішчэньнем апазыцыі. У гэтай сувязі яна згадвае імёны і іншых апазыцыянэраў, у тым ліку Генадзя Карпенкі…"

(Костка: ) "Я ўпэўнены ў тым, што Карпенка памёр не сваёй сьмерцю, і якраз пасьля сьмерці Генадзя Карпенкі я крыху інакш стаў глядзець на ролю і лідэраў Беларусі, і неабходнасьць забесьпячэньня іх асабістай бясьпекі. Я ня думаю, што Віньнікава такі чалавек, які мог бы зьбегчы фізычна, зьбегчы ад гэтай аховы".

(Карэспандэнт: ) "Спадар Костка, вяртаючыся да тэмы гэтай групы фізычнага зьнішчэньня лідэраў апазыцыі, пра якую яна згадвала. Падзеі гэтага, 1999 году, надзвычай небясьпечныя. Такога раней у Беларусі проста не было. На сёньня, нагадаю, няма Віктара Ганчара, няма Юрыя Захаранкі, няма Анатоля Красоўскага, няма Генадзя Карпенкі. Пэўны час назад у Інтэрнэце быў апублікаваны так званы плян фізычнага зьнішчэньня лідэраў апазыцыі. Як бы Вы маглі апублікаваць ягоны зьмест?"

(Костка: ) "Усе гэтыя зьнікненьні і сьмерці, у тым ліку Генадзя Карпенкі, гэта, бузумоўна, на мой погляд, як былога апэратыўніка, гэта ланцужок адной нейкай зьявы. Я б не хацеў казаць, што няма Ганчара, няма Захаранкі і Красоўскага, таму што, магчыма, іх проста няма на волі, мы ня ведаем, дзе яны знаходзяцца, але вось факт сьмерці Карпенкі – гэта ўжо незваротная падзея, і гэта вельмі шкада.

Дарэчы, што датычыцца гэтага пляну. Я пасьпеў зь ім пазнаёміцца таксама. Хачу сказаць, што тут шмат недакладнасьцяў, але ёсьць і пэўная праўда. Сапраўды, існуе такі чалавек, як, скажам, Ткачэнка Ўладзімер Мікалавевіч, начальнік адзьдзела апэратыўнага рэагаваньня Дзяржаўнага сакратарыяту Савету Бясьпекі. Па рангу ён намесьнік кіраўніка. Магчыма, там у штаце яшчэ ёсьць… Але нам вядома, што ёсьць яшчэ структура спэцыяльная пры гэтым аддзеле, якая зараз, пасьля пэўных падзеяў у Беларусі, пераведзеная ў Шабаны, на былую базу МУС. Там іх значна больш, каля сотні чалавек. Гэта якраз тыя апэратыўнікі, якія займаюцца пытаньнямі апэратыўна-тэхнічнага забесьпячэньня гэтага аддзела.

Сапраўды, пры Савеце Бясьпекі створная, магчыма, самая моцная зараз спэцслужба, якая па некаторых тэхнічных сваім магчымасьцях перакрывае і структуры КДБ, МУС і памежных войскаў.

Акрамя таго, у падпарадкаваньне Савету Бясьпекі пераведзены Дзяржаўны цэнтар бясьпекі і інфармацыі, дзе вельмі шмат атрымліваюць інфармацыі з дапамогай тэхнічных сродкаў, пра якія людзі ня ведаюць, у тым ліку і кіраўнікі, якія сядзяць і ў вобласьці, раёне і так далей…"

Гутарыў

Аляксандар Лукашук

(Поўны тэкст інтэрвію Аляксандра Лукашука з Валерам Косткам чытайце ў заўтрашнім выпуску нашае Web-старонкі)