Вячаслаў Ракіцкі

У якую Беларусь прыехаў «Рэвізор»? Падрабязна пра новы спэктакль Купалаўскага

У Купалаўскім тэатры адбылася гучная прэм’ера. Камэдыя «Рэвізор» Мікалая Гогаля, зьмест якой ведае кожны школьнік, а спэктаклі паводле якой бачыў бадай што кожны аматар тэатру, у новай інтэрпрэтацыі купалаўцаў выклікала ажыятаж. Квіткі прададзеныя на два месяцы наперад.

Сапраўдны культурны герой Адраджэньня знайшоў сваю Беларусь

Я не баюся назваць Міхала Анемпадыстава, які так рана і нечакана пакінуў нас, сапраўдным культурным героем найноўшага беларускага Адраджэньня. Зрэшты, так я думаў і пры ягоным жыцьці.

Пэнсія па-беларуску

Не змаглі беларусы ў бальшыні сваёй ні пры саветах, ні пры сучасным рэжыме адкласьці на старасьць, на чорны дзень вартай чалавека сумы. Ня можа, ня ў стане дзяржава па-чалавечы аддзячыць сваім грамадзянам за тое, што яна сёньня мае.

Тэатральны рэжысэр з заробкам прыбіральшчыцы

Тэатры краіны адкрываюць новы сэзон. Зь невялікай колькасьцю новых спэктакляў, але з цэлым возам старых праблемаў, якія ня толькі не вырашаюцца, але абвастраюцца і даводзяцца да абсурду. А паколькі тэатры ў Беларусі пераважна дзяржаўныя, дык і праблемы іх варта называць дзяржаўнымі. Прынамсі, дзяржава мусіць іх вырашаць. І яна іх вырашае. Па-свойму.

20 гадоў безь Міхася Раманюка

4 верасьня 1997 году ня стала Міхася Раманюка. Мінула 20 гадоў без найбуйнейшага знаўцы, дасьледчыка і захавальніка беларускай аўтэнтычнай культуры.

Чаму арышт расейскага рэжысэра ўсхваляваў беларускую тэатральную супольнасьць

Больш за тыдзень назіраю, як у сацыяльных сетках бурна рэагуюць на арышт расейскага рэжысэра Кірыла Сярэбранікава людзі тэатру і тыя, хто каля тэатру.

«Бандыт і жулік»

Упершыню праўду пра рэвалюцыю і Леніна я пачуў у раньнім дзяцінстве. Хадзіў я тады ў першую ці другую клясу Празароцкай школы. У мяне, як і ва ўсіх маіх адналеткаў, на грудзях была прышпіленая акцябрацкая зорачка з выяваю прыгожанькага кучаравага хлопчыка Валодзі Ўльянава. А мама працавала настаўніцай.

Ён двойчы выходзіў на трыбуну, каб падтрымаць закон аб дзяржаўнасьці беларускай мовы

Слова на разьвітаньне з Расьціславам Янкоўскім.

«Імгненьне ад волі — да няволі»

Міліцэйскі часопіс на борце лайнэра «Белавія» мяне падрыхтаваў да сустрэчы з рэаліямі маёй краіны.

Прапагандысцкая кінапужалка ў галівудзкай упакоўцы

Тое, чаго так доўга чакалі, і ў чаканьні нават пісалі пра свае чаканьні, нарэшце адбылося — беларуская прэм’ера беларускага блёкбастара «Мы, браты»... Імпрэза з патаснай задумай і няўклюдным выкананьнем.

Бывай, Артыст...

Словы разьвітаньня зь Сяргеем Жураўлём.

Дом на мяжы?..

Калі ў 1992 годзе, я перакладаў п’есу Славаміра Мрожка “Дом на мяжы”, здавалася, што гэта проста “пацеха” драматурга-абсурдыста.Наш час, наша геапалітычная прастора кліча Мрожка зноў.

Калі б не было Любімава...

8 кастрычніка 2014 году. Масква. Арбат. Тэатр Вахтангава. Разьвітаньне з рэжысэрам Юрыем Любімавым. Апошнім вялікім савецкім і расейскім рэжысэрам ХХ стагодзьдзя.

Тэатар быў другім «я» Сяргея Краўчанкі

У 65 гадоў памёр знаны актор-купалавец Сяргей Краўчанка. Ён браў удзел практычна ў палове гісторыі славутай айчыннай сцэны, разам з калегамі ствараў гэтую гісторыю, уплываў на яе і зь некалькімі дзясяткамі роляў застаўся ў ёй.

Шчасьлівыя дні ў залаты век БТ

На адной з падораных мне кніг Генадзь Бураўкін напісаў: «Вячаславу Ракіцкаму — на ўспамін аб нашым шчасьлівым супрацоўніцтве і зь вераю ў спраўджаньне надзеяў».

«Паўлінцы» — брава!!!

За сорак гадоў майго знаёмства з Тэатрам імя Янкі Купалы я бачыў «Паўлінку» дзясяткі разоў. Вельмі хацелася б дажыць і прысутнічаць на 100-гадовым юбілеі спэктаклю. А «Паўлінка» абавязкова дажыве. У гэта я веру.

Дон Жуан – не Астап Бэндар

Зьмена дэкарацыяў пэўны час трымае і ўвагу гледачоў. Але затым яны пачынаюць сумаваць.

Сяргей Юрскі на «Дзядах» і ў «Прылазьніку»

Два дні ў Менску гасьцяваў і працаваў выбітны расейскі (у мінулым і савецкі) актор і рэжысэр Сяргей Юрскі.

Колькі каштуе «что-то не так»?

Сёлета на выкананьне праграмы «Замкі Беларусі» зь бюджэту дзяржавы выдзеляць амаль у дваццаць (!!!) разоў меней, чым на «что-то не так»

Гімн страчанай Літве

Беларускага «Пана Тадэвуша» ў сцэнічным прачытаньні і як крытык, і як проста чалавек, для якога нацыянальная ідэнтычнасьць ёсьць прынцыпова важнай, я чакаў некалькі дзесяцігодзьдзяў.

Для нашай улады ўсё аддаць рады

7 лістапада. Менск. Змрочная восеньская раніца. Ні цёпла, ні холадна. Ні мокра, ні суха. Я стаю ужо з паўгадзіны ля вакна. На вуліцы — анікога. Чырвоны дзень календара, а з дынамікаў не гучаць камуністычныя маршы.

Каля тэатральнага пад’езду

Беларускі Мрожак

Памёр Славамір Мрожак — адзін з найбуйнейшых і самых знакамітых у сьвеце польскіх драматургаў другой паловы ХХ стагодзьдзя.

«Менск — Вільня»: «саўковае» падарожжа

Калі застаецца паўгадзіны да прыбыцьця на канцавую станцыю хуткага цягніка № 15 «Менск — Вільня», пасажыры пачынаюць нэрвова ўставаць са сваіх месцаў і сунуцца з багажом бліжэй да выхаду.

Макаёнак стаў клясыкам!

У Нацыянальным тэатры імя Горкага адбылася прэм’ера, якая мае нашмат большае значэньне, чым яе ж відавочны мастацкі посьпех. Спэктакль «Аракул?..»

«Экзэкутар» адкрыў прафанацыю

Яшчэ адзін цьвічок у труну нацыянальнай культуры пачынае заганяць тэатар, які носіць званьне Нацыянальнага.

«Дзядоў» прачыталі па-беларуску

Тое, чаго так доўга чакалі, што вісела ў паветры і запабегчы чаму ўжо нават сьпяшалася ахоўная крытыка, адбылося! Нарэшце — на драматычнай сцэне ў Беларусі пабачыла сьвятло рампы вялікая паэма Адама Міцкевіча «Дзяды».

Абноўленая «Паўлінка» у перабудаваным Тэатры