Камісія па найменаваньні вуліц Менску прапанавала гарадзкому савету дэпутатаў назвы для чатырох вуліц і двух паркаў, піша Minsknews.by.
Назваць прапануюць:
- Парк між вуліцай Даўгабродзкай, завулкам Казлова і Сьляпянкай — імем дыплямата і былога старшыні Менгарвыканкаму Аляксандра Герасіменкі.
- Парк між вуліцамі Пляханава, Ванеева і Райніса — імем кіргіскага пісьменьніка Чынгіза Айматава.
- Праектаваную вуліцу ў межах Партызанскага праспэкту, вуліц Куляшова і Шышкіна — імем савецкага памежніка, дывэрсанта НКВД і кіраўніка выведнага аддзелу КДБ Яўгена Міркоўскага.
- Праектаваную вуліцу ад Ігуменскага тракту да вуліцы Чыжэўскіх — імем беларускага савецкага кампазытара Ўладзімера Алоўнікава.
- Праектаваную вуліцу між вуліцамі Янкі Лучыны і Чыжэўскіх — імем беларускага навукоўца, аднаго з заснавальнікаў Беларускай Народнай Рэспублікі, міністра сельскай гаспадаркі БНР Аркадзя Смоліча, расстралянага бальшавікамі ў 1938 годзе.
- Праектаваную вуліцу ад Ігуменскага тракту да вуліцы, што можа насіць імя Смоліча — імем беларускага паэта Алеся Дудара, расстралянага бальшавікамі ў 1937 годзе.
Ці назавуць так вуліцы і паркі, залежыць ад Менскага гарадзкога савету дэпутатаў і Галоўнага ўпраўленьня ідэалёгіі Менгарвыканкаму.
Апошняму можна высылаць іншыя прапановы па назвах вуліц цягам двух тыдняў па папяровай пошце на адрас: 220006, Менск, вул. Маякоўскага, 22/2.
З Дударом амаль адгадалі: цалкам магчыма, што ён хацеў завулак свайго імя
Дасьледчыца жыцьця і творчасьці Алеся Дудара, настаўніца Ганна Севярынец кажа Свабодзе, што прыемна зьдзіўленая такімі прапановамі, бо імёнамі такіх людзей у Беларусі нячаста называюць вуліцы, і гэта «значна лепей, чым нашая ранейшая традыцыя называць вуліцы імёнамі катаў і забойцаў — увесь цэнтар Менску такі: Гікала, Кнорын, Мясьнікоў».
Севярынец згадвае, што Алесь Дудар пераклаў адзін верш Веры Інбэр — «Вуліца майго імя» — у якім пісалася, што лірычнаму пэрсанажу ня трэба, каб у яго гонар называлі цэнтральныя вуліцы ці плошчы, а вось завулак, у якім квітнее бэз і ў якім гуляюць дзеці, хай носіць ягонае імя. А ён, мяркуе дасьледчыца, выбіраў для перакладу тыя вершы, што былі яму блізкія.
Але Дудар, кажа яна, жыў ня ў тым раёне, дзе ягоным імем назавуць вуліцу: ня ў Лошыцы, а на вуліцы Правадной, што паблізу Інстытуту культуры.
