Урад пастанавіў, што замежных грамадзянаў ня будуць дапускаць да працы, пакуль яны не атрымаюць дакумэнту пра выплату адзінага падатку й спэцыяльнага дазволу на прадпрымальніцкую дзейнасьць.
Аднак, як сьцьвярджаюць замежнікі, якія гандлююць на гарадзенскім рынку, яны і цяпер набываюць дазвол на права гандляваць у адміністрацыі раёну, а таксама плацяць падаткі.
“Мы атрымліваем ад беларускіх уладаў спэцдазвол на права гандляваць, пры гэтым нас прапісваюць і даюць права на жыхарства. Мы толькі плацім за гэта грошы”, — кажа прадпрымальнік Усман.
Усман і ягоныя калегі пакуль ня чулі пра новую пастанову ўраду, але іх гэта ня вельмі засмучае:
“Калі выйдзе ўказ, тады й пабачым. Калі ня будуць даваць працаваць, то й ня будзем. А што мы зможам зрабіць?”
Беларускія прадпрымальнікі, для якіх замежныя гандляры заўсёды былі канкурэнтамі, ня вельмі вераць у падобныя ўказы.
Першы прадпрымальнік: “Мы ня верым у гэта. Самыя лепшыя ўмовы для працы на рынку заўсёды былі створаныя для замежных грамадзянаў: азэрбайджанцаў, армянаў… Тут няма нацыянальнага пытаньня — але так, як працуюць яны спакойна, мы ня можам працаваць”.
Прадпрымальнік апавядае, што ў замежнікаў ніколі не патрабуюць сэртыфікатаў, раптоўна не налятаюць зь іншымі праверкамі. Таму з гандлярамі з-за мяжы цяжка канкураваць.
Другі прадпрымальнік: “Вядома, яны рэальныя канкурэнты. У нас на рынку яшчэ так сабе, а на “Кароне”… Там, кажуць, нават месца нельга ўзяць, пакуль замежнікі ня зоймуць. І пра гэта ўсе ведаюць”.
А я вырашыў распытаць пакупнікоў на гарадзенскім рынку: у якіх прадпрымальнікаў яны купляюць тавары — у беларускіх ці замежных?
Спадар: “У свайго лепей”.
Карэспандэнт: “А чаму ў свайго?”
Спадар: “Свайго трэба падтрымліваць”.
Спадар: “Свой чалавек — ёсьць свой чалавек. Ва ўсякім выпадку хоць ведаеш, што грошы пойдуць у айчынную эканоміку”.
Нагадаю, што пастанова Савету міністраў №1483 пачынае дзейнічаць 10 сьнежня 2007 году.
Аднак, як сьцьвярджаюць замежнікі, якія гандлююць на гарадзенскім рынку, яны і цяпер набываюць дазвол на права гандляваць у адміністрацыі раёну, а таксама плацяць падаткі.
“Мы атрымліваем ад беларускіх уладаў спэцдазвол на права гандляваць, пры гэтым нас прапісваюць і даюць права на жыхарства. Мы толькі плацім за гэта грошы”, — кажа прадпрымальнік Усман.
Усман і ягоныя калегі пакуль ня чулі пра новую пастанову ўраду, але іх гэта ня вельмі засмучае:
“Калі выйдзе ўказ, тады й пабачым. Калі ня будуць даваць працаваць, то й ня будзем. А што мы зможам зрабіць?”
Беларускія прадпрымальнікі, для якіх замежныя гандляры заўсёды былі канкурэнтамі, ня вельмі вераць у падобныя ўказы.
Першы прадпрымальнік: “Мы ня верым у гэта. Самыя лепшыя ўмовы для працы на рынку заўсёды былі створаныя для замежных грамадзянаў: азэрбайджанцаў, армянаў… Тут няма нацыянальнага пытаньня — але так, як працуюць яны спакойна, мы ня можам працаваць”.
Прадпрымальнік апавядае, што ў замежнікаў ніколі не патрабуюць сэртыфікатаў, раптоўна не налятаюць зь іншымі праверкамі. Таму з гандлярамі з-за мяжы цяжка канкураваць.
Другі прадпрымальнік: “Вядома, яны рэальныя канкурэнты. У нас на рынку яшчэ так сабе, а на “Кароне”… Там, кажуць, нават месца нельга ўзяць, пакуль замежнікі ня зоймуць. І пра гэта ўсе ведаюць”.
А я вырашыў распытаць пакупнікоў на гарадзенскім рынку: у якіх прадпрымальнікаў яны купляюць тавары — у беларускіх ці замежных?
Спадар: “У свайго лепей”.
Карэспандэнт: “А чаму ў свайго?”
Спадар: “Свайго трэба падтрымліваць”.
Спадар: “Свой чалавек — ёсьць свой чалавек. Ва ўсякім выпадку хоць ведаеш, што грошы пойдуць у айчынную эканоміку”.
Нагадаю, што пастанова Савету міністраў №1483 пачынае дзейнічаць 10 сьнежня 2007 году.
