Навіны 04 жніўня 1999 г.

Няма ў сьвеце іншай краіны, кіраўніцтва якой беларускі лідэр бэсьціў бы так, як расейскае...

Гэтак і сёньня — у інтэрвію "Российской газете" ён абвінаваціў расейскае кіраўніцтва ў тым, што яно ня хоча ўзгадняць з хаўрусьнікам — Беларусьсю — важнейшыя моманты сваёй замежнай палітыкі.

Лукашэнка заявіў, што ў свой час раіў Ельцыну не сьпяшацца з вывадам ядравай зброі зь Беларусі. Але, паводле словаў Лукашэнкі, Крэмль да яго не прыслухаўся — наадварот, на яго пачаўся моцны ціск з двух бакоў: з боку Ельцына ды з боку Клінтана. Кіраўнік Беларусі патлумачыў, што ягонае нежаданьне выводзіць ракеты грунтавалася не на нейкіх мілітарысцкіх памкненьнях, а на ўпэўненасьці, што як толькі ядравая зброя пакіне Беларусь, краіны Ўсходняй Эўропы адразу ж уступяць у NATO.

Усё так і адбылося, — сказаў Лукашэнка. — Як толькі вывялі ракеты, Усходняя Эўропа ўступіла ў NATO. Кіраўнік дзяржавы таксама абвінаваціў Расею ў нежаданьні праводзіць узгодненную палітыку ў дачыненьні да NATO. На ягоную думку, вынікам гэтай няўзгодненасьці стала ваенная апэрацыя альянсу ў Югаславіі.

Гледзячы па ўсім, Лукашэнка нэрвова ўспрымае паразу Мілошавіча ў вайне й зьмяненьне пазыцыі Расеі ў балканскім канфлікце.

На мінулым тыдні прэм'ер Расеі Сяргей Сьцяпашын пад час свайго візыту ў ЗША заявіў, што сэрбскі народ пакутуе нятолькі ад наступстваў бамбаваньня але й ад Мілошавіча. Вуснамі Сьцяпашына Расея заявіла, што ня мае намру трымацца за югаслаўскага лідэра да апошняга. Гэты паварот расейскае палітыкі меў працяг — на гэтым тыдні ў Маскву з афіцыйным візытам прыбыў прэзыдэнт югаслаўскае рэспублікі Чарнагорыі Мілан Джуканавіч — адзін зь лідэраў апазыцыі Мілошавічу. На Джуканавіча "ставіць" Захад, але нарэшце і ў Маскве прыйшлі да высновы, што трэба наладжваць адносіны з магчымымі пераемнікамі сучаснага гаспадара Белграду.

І ня толькі ў тым справа, што Захад змушае Расею адварочвацца да ейнага белградзкага пратэжэ — Масква навязвае кантакты з югаслаўскай апазыцыяй, зыходзячы са сваіх, расейскіх інтарэсаў. Не жадаючы згубіць усялякі ўплыў на Балканах у выпадку палітычных зьменаў у Югаславіі, якія зараз падаюцца ўжо непазьбежнымі.

Аналёгіі напрошваюцца. І ня толькі ў аглядальнікаў, але як высьвятлілася, і ў самога Лукашэнкі. Сёньня ў інтэрвію "Российской газете" ён, зьвяртаючыся да расейскага кіраўніцтва, заявіў "можа вы заўтра Шарэцкага запросіце ў Маскву, як Джуканавіча? Дзе гарантыі?". Кіраўнік Беларусі цалкам мае рацыю — гарантыяў няма. Ён сам заявіў у інтэрвію нямецкаму штотыднёвіку "Вог" — "мяне ніхто й пальцам не кране, калі ня зрадзіць расейскае кіраўніцтва".

Такая залежнасьць ад настрою расейскага кіраўніцтва — справа небясьпечная. І зьмены палітыкі Масквы ў дачыненьні да Югаславіі яскрава дэманструюць, што дзяржаўныя інтарэсы той ці іншай краіны ня зводзяцца да падтрымкі пэўных асобаў.