Сьвятлана Алексіевіч стала першай грамадзянкай незалежнай Беларусі, што атрымала Нобэлеўскую прэмію. Яшчэ чатыры нобэлеўскія ляўрэаты, народжаныя на тэрыторыі Беларусі, атрымалі прэмію як грамадзяне іншых краін. Свабода ўзгадала, хто з нашых землякоў, за што і як грамадзяне якіх краінаў атрымліваў Нобэля.
Сямён Кузьнец (грамадзянін ЗША) — Нобэлеўская прэмія па эканоміцы ў 1971 годзе.
Сямёна Кузьняца сёньня ў сьвеце ведаюць лепш як Саймана Сьміта Кузьняца (Simon Smith Kuznets). Ён нарадзіўся ў 1901 годзе ў габрэйскай сям’і ў Пінску. Юнаком Кузьнец зь сям’ёй пераехаў у Роўна, потым апынуўся ў Харкаве. Там ён скончыў камэрцыйны інстытут. З 1922 году жыве ў ЗША, у 1924-м скончыў Калюмбійскі ўнівэрсытэт.
Ён зрабіў выдатную кар’еру ў эканоміцы. Узначальваў камітэт па эканамічным росьце пры ўрадзе ЗША. Аўтар шматлікіх прац пра эканамічны рост, прэзыдэнт Амэрыканскай статыстычнай, а потым і эканамічнай асацыяцыі. У 1971 годзе ён атрымаў Нобэлеўскую прэмію «за эмпірычнае абгрунтаванае тлумачэньне эканамічнага росту, якое прывяло да новага, глыбейшага разуменьня эканамічнай і сацыяльнай структуры й працэсу разьвіцьця ў цэлым».
Памёр у 1985 годзе ў Кембрыджы, штат Масачусэтс.
Мэнахем Бэгін (грамадзянін Ізраіля) — Нобэлеўская прэмія міру ў 1978 годзе.
Нарадзіўся ў 1913 годзе ў Берасьці, у сям’і сакратара Брэст-Літоўскай габрэйскай супольнасьці. Пасьля сканчэньня Берасьцейскай габрэйскай рэлігійнай школы і дзяржаўнай гімназіі вучыўся ў Варшаўскім унівэрсытэце. У 1940 годзе быў арыштаваны савецкімі ўладамі ў Вільні, сасланы ў лягер. Выйшаў адтуль у 1941 годзе, уступіўшы ў армію Андэрса. З 1943 году — актыўны ўдзельнік сіянісцкага руху ў Ізраілі. У 1948 годзе стварыў партыю «Херут» («Свабода») у Ізраілі. У 1977 годзе ўзначаліў урад Дзяржавы Ізраіль. Заставаўся прэм’ер-міністрам да 1983 году.
За мірнае ўрэгуляваньне канфлікту за Сынайскі паўвостраў ён атрымаў Нобэлеўскую прэмію міру разам з прэзыдэнтам Эгіпту Анварам Садатам.
На ягоны загад у 1982 годзе быў разбомблены ірацкі атамны рэактар, што пазбавіла Садама Хусэйна магчымасьці атрымаць сваю атамную бомбу.
Памёр у 1992 годзе ў Тэль-Авіве.
Шымон Пэрэс (грамадзянін Ізраіля) — Нобэлеўская прэмія міру ў 1994 годзе
Нарадзіўся ў габрэйскай сям’і ў мястэчку Вішнева (сёньня — Валожынскі раён) у 1923 годзе. У 1932 годзе зь сям’ёй пераехаў у Палестыну. У 1943 годзе Пэрэса абралі сакратаром Рабоча-Сіянісцкага моладзевага руху ў Ізраілі. У 1952–1953 гадах ён працуе ў вайсковых структурах, дзе адказвае за закупы сучаснай зброі і наладжваньне стратэгічнага партнэрства Ізраіля.
У ізраільскі парлямэнт — Кнэсэт — трапіў у 1959 годзе ў складзе партыі «Мапаі». Потым стварыў сваю партыю — «Рафі». З таго часу Пэрэс займаў розныя міністэрскія пасады, быў прэм’ер-міністрам Ізраіля ў 1984–1986 і 1995–1996 гадах. З 2007 па 2014 год быў прэзыдэнтам Ізраіля.
У 1994 годзе разам з Іцхакам Рабінам і Ясірам Арафатам атрымаў Нобэлеўскую прэмію за мірнае ўрэгуляваньне ізраільска-палестынскага канфлікту.
Жыве ў Тэль-Авіве.
Жарэс Алфёраў (грамадзянін Расеі) — Нобэлеўская прэмія па фізыцы ў 2000 годзе
Нарадзіўся ў Віцебску ў 1930 годзе. Скончыў школу ў Менску, вучыўся ў Беларускім політэхнічным інстытуце (сёньня — БНТУ), потым — у Ленінградзкім тэхнічным інстытуце імя Ўльянава. З 1953 году працуе ў Фізыка-тэхнічным інстытуце імя А.Ф.Ёфэ (узначальваў яго з 1987 па 2003 год). У 1990–1991 гадах быў віцэ-прэзыдэнтам Акадэміі навук СССР. З 2003 году — старшыня Навукова-адукацыйнага комплексу «Санкт-Пецярбурскі фізыка-тэхнічны навукова-адукацыйны цэнтар» РАН.
Алфёраў узнагароджаны шэрагам савецкіх ордэнаў, у тым ліку ляўрэат Ленінскай прэміі ў 1972 годзе. У 2000 годзе ён атрымаў Нобэлеўскую прэмію па фізыцы за разьвіцьцё паўправадніковых гетэраструктур для высакахуткаснай оптаэлектронікі.
Жыве ў Расеі.
За часы незалежнасьці ад Беларусі на Нобэлеўскую прэмію намінаваліся палітыкі Станіслаў Шушкевіч і Аляксандар Казулін, праваабаронца Алесь Бяляцкі, пісьменьнікі Васіль Быкаў, Уладзімер Някляеў, Рыгор Барадулін.
