Больш за год у МУС Беларусі працуе аддзел аналізу і
апрацоўкі грамадзкай інфармацыі, які нефармальна завецца “тэлефонам даверу”.
Міліцэйскія чыноўнікі спадзяваліся праз гэтую службу атрымліваць апэратыўную
інфармацыю ад людзей, каб гэта паспрыяла іхнай працы ў барацьбе са злачыннасьцю.
Але надзеі аказаліся марнымі.
Гэтак званыя “тэлефоны даверу” існуюць у розных краінах Заходняй Эўропы.
Там законапаслухмяныя грамадзяне пераважна скардзяцца на сваіх суседзяў,
якія на іхную думку своечасова не заплацілі падаткі, ці ня там прыпаркавалі
свой аўтамабіль. У Беларусі ж бальшыня пільных грамадзянаў скардзіцца на
саміх супрацоўнікаў міліцыі. Мужчыны тэлефануюць з-за крыўды на супрацоўнікаў
ДАІ, а жанчыны — на ўчастковых інспэктараў і сьледчых крымінальнага вышуку.
Толькі невялікая частка званкоў дае гэтак званую “апэратыўную інфармацыю”.
Гэта тыя выпадкі, калі тэлефануюць бацькі падлеткаў, якія заўважылі, што
іхныя дзеці ўжываюць наркотыкі. Бацькі называюць нумары тэлефонаў і адрэсы,
дзе, на іхную думку, захоўваюцца наркотыкі. Яшчэ некаторыя грамадзяне ананімна
“пастукваюць” на суседзяў, якія вырабляюць самагон на продаж.
Колькасьць званкоў залежыць ад сэзону года. Увесну і ўвосень яна значна
падвышаецца. Улетку, калі людзі разьяжджаюцца па лецішчах — спадае. Апэратары
“тэлефона даверу” адзначаюць таксама залежнасьць ад фазаў Месяцу.
Ёсьць статыстычныя дадзеныя па вобласьцях Беларусі. Жыхары Менску й
Менскае вобласьці паводле колькасьці зваротаў у службу “тэлефона даверу”
займаюць першае мейсца. Потым ідуць Віцебская, Гомельская, Берасьцейская
і Магілеўская вобласьці. Самы нізкі паказьнік на Гарадзеншчыне.
Кіраўнічка аддзелу аналізу і апрацоўкі грамадзкай інфармацыі Ганна Кузьняцова
паведаміла радыё Свабода: “Самы пік званкоў прыпаў на пэрыяд, калі беларуская
тэлевізія запусьціла рэклямны ролік пра “тэлефон даверу”. Тады штодня мы
атрымлівалі па 150 званкоў і ўсе яны са скаргамі на міліцыянтаў. Пра іх
грубасьць, некарэктныя паводзіны. Называліся іхныя прозьвішчы, пасады…
Але гэта таксама інфармацыя”.
Далей Ганна Кузьняцова распавяла нашаму радыё: “Каб палепшыць сваю працу,
мы зьезьдзілі ў Маскву. Там “тэлефон даверу” працуе хутчэй за ўсё, як псыхалягічная
дапамога, у тым ліку й супрацоўнікам міліцыі. Дарэчы, нам таксама час ад
часу тэлефануюць ананімна міліцыянты. Яны скардзяцца на сваё начальства.
Дзеці й падлеткі да нас не зьвяртаюцца. Тэлефануюць даволі часта людзі
зь няўстойлівай псыхікаю. Шмат людзей спадзяюцца атрымаць юрыдычную інфармацыю,
але мы гэтым не павінны займацца і раім ім зьвяртаца ў юрыдычныя кансультацыі”,
— паведаміла кіраўнічка службы “тэлефона даверу” Ганна Кузьняцова.
“Тэлефон даверу” не апраўдаў спадзеваў міністэрскіх чыноўнікаў, якія
чакалі дапамогі жыхароў краіны ў змаганьні са злачыннасьцю. У выніку міліцыянты
вымушаныя выслухваць скаргі на саміх сябе.
Любоў Лунёва, Менск
Самае папулярнае
1