Сёньня ў Гомелі да афіцыйнага Дня незалежнасьці ладзілася масавае шэсьце з удзелам вайсковых частак мясцовага гарнізону, вэтэранаў, чыноўнікаў і працоўных калектываў.
Упершыню на вуліцы гораду выйшла вайсковая тэхніка — бронетранспарцёр і палутарка з прычэпленай гарматай. За ёй ішоў узвод салдат, пераапрануты ў вайсковую ўніформу савецкіх часоў.
На паасобных грузавіках імітаваліся сцэнкі бою, вызваленьня Гомелю, апэрацыі “Багратыён”.
Частку вэтэранаў везьлі на УАЗіках з адкрытым верхам, іншыя ішлі пешшу. Некаторыя нямоглыя вэтэраны, каб ня ўпасьці пад сьпякотным сонцам на вуліцы, сыходзілі ў цень.
Апавядае 91-гадовы ўдзельнік вайны Іван Лышчанкоў:
“Мне кепска стала, дык я выйшаў, пастаяў у ценю, абапёрся, каб ня ўпасьці. Усё меней становіцца нашага брата. Мала нас засталося, вельмі мала. Я, напрыклад, у сваім раёне, дзе жыву, на дзясятак вуліц адзін застаўся”.
Вэтэранам ніхто не апекаваўся, ніхто яго не суправаджаў. Лявіна ўрачыстага шэсьця кацілася на пляц Леніна. Там гучалі падзякі вэтэранам за перамогу ў вайне, маршыравалі, як умелі, салдаты-памежнікі, курсанты інстытуту інжынэраў МНС, сьпявалі пад фанаграмы вядомыя ў Гомелі й краіне артысты.
Былы капітан паветрана-дэсантных войскаў, сябра Народнай Грамады Юрась Захаранка выказвае сваю думку пра аднаўленьне ў рэгіёне і ў краіне масавых шэсьцяў і нейкага падабенства савецкіх ваенных парадаў:
“Адраджаць ваенныя парады ў былым іх савецкім выглядзе — значыць глядзець назад, пускаць грошы на вецер. Трэба, як мне падаецца, больш клапаціцца пра вэтэранаў, іхні дабрабыт.
Бразгаць зброяй бессэнсоўна і цяжка для бюджэту. Калі ўжо хочацца паказаць нейкую новую тэхніку, то трэба ладзіць выставы, экскурсіі.
Што да парадаў, то асобныя падразьдзяленьні вайскоўцаў маглі б прайсьці па вуліцы. Але патрэбна адпаведная трэніроўка, вывучка. Парады не павінны быць пародыяй. Глядзець мне, былому вайскоўцу, на цяперашнюю страявую вывучку проста сорамна”.
Упершыню на вуліцы гораду выйшла вайсковая тэхніка — бронетранспарцёр і палутарка з прычэпленай гарматай. За ёй ішоў узвод салдат, пераапрануты ў вайсковую ўніформу савецкіх часоў.
На паасобных грузавіках імітаваліся сцэнкі бою, вызваленьня Гомелю, апэрацыі “Багратыён”.
Частку вэтэранаў везьлі на УАЗіках з адкрытым верхам, іншыя ішлі пешшу. Некаторыя нямоглыя вэтэраны, каб ня ўпасьці пад сьпякотным сонцам на вуліцы, сыходзілі ў цень.
Апавядае 91-гадовы ўдзельнік вайны Іван Лышчанкоў:
“Мне кепска стала, дык я выйшаў, пастаяў у ценю, абапёрся, каб ня ўпасьці. Усё меней становіцца нашага брата. Мала нас засталося, вельмі мала. Я, напрыклад, у сваім раёне, дзе жыву, на дзясятак вуліц адзін застаўся”.
Вэтэранам ніхто не апекаваўся, ніхто яго не суправаджаў. Лявіна ўрачыстага шэсьця кацілася на пляц Леніна. Там гучалі падзякі вэтэранам за перамогу ў вайне, маршыравалі, як умелі, салдаты-памежнікі, курсанты інстытуту інжынэраў МНС, сьпявалі пад фанаграмы вядомыя ў Гомелі й краіне артысты.
Былы капітан паветрана-дэсантных войскаў, сябра Народнай Грамады Юрась Захаранка выказвае сваю думку пра аднаўленьне ў рэгіёне і ў краіне масавых шэсьцяў і нейкага падабенства савецкіх ваенных парадаў:
“Адраджаць ваенныя парады ў былым іх савецкім выглядзе — значыць глядзець назад, пускаць грошы на вецер. Трэба, як мне падаецца, больш клапаціцца пра вэтэранаў, іхні дабрабыт.
Бразгаць зброяй бессэнсоўна і цяжка для бюджэту. Калі ўжо хочацца паказаць нейкую новую тэхніку, то трэба ладзіць выставы, экскурсіі.
Што да парадаў, то асобныя падразьдзяленьні вайскоўцаў маглі б прайсьці па вуліцы. Але патрэбна адпаведная трэніроўка, вывучка. Парады не павінны быць пародыяй. Глядзець мне, былому вайскоўцу, на цяперашнюю страявую вывучку проста сорамна”.