Як Украіна рыхтуецца да вайны. Меркаваньне ўкраінскага палітоляга

На гэтыя пытаньні Юрыя Дракахруста на канале Свабода Premium адказвае ўкраінскі палітоляг, кіраўнік Цэнтру прыкладных палітычных дасьледаваньняў «Пэнта» Ўладзімір Фясенка.

Фясенка

Уладзімір Фясенка

Наколькі высока ва Ўкраіне ацэньваюць імавернасьць расейскага нападу ў бліжэйшыя месяцы?

• Рызыкі новай ваеннай агрэсіі Расеі супраць Украіны дастаткова высокія. Гэта самая рызыкоўная сытуацыя з 2014 году. Ёсьць рызыкі вайсковых апэрацыяў ня толькі на Данбасе.
• Расейскае кіраўніцтва пачало вельмі жорсткую гульню ў шантаж і ўльтыматумы адносна Захаду. Ад Захаду патрабуюць гарантыяў, што Ўкраіна і Грузія ніколі ня будуць прынятыя ў NATO, патрабуюць нават спыніць вучэньні ва Ўкраіне.
• ЗША і NATO адказалі адмоўна, і ўзьнікае небясьпека, што Расея ад пагрозаў можа перайсьці да рэальных ваенных дзеяньняў.
• На мой погляд, размова пакуль не ідзе аб поўнамаштабнай вайне, размова ідзе пра лякальныя апэрацыі нібыта дзеля абароны расейскамоўнага насельніцтва. Расейцы могуць зладзіць правакацыю і абвінаваціць нас, што мы абстрэльвалі расейскіх вайскоўцаў.
• Расейцы могуць правесьці апэрацыю на Азоўскім моры, могуць паспрабаваць захапіць паўднёвыя вобласьці Ўкраіны, могуць быць лякальныя ваенныя ўдары.
• Гэта не перадвызначана, але рызыка высокая.

Якую ролю можа адыгрываць Беларусь, беларуская тэрыторыя ў такім гіпатэтычным нападзе? Вучэньні, на якія ўжо прыбываюць расейскія войскі, — ці могуць яны перарасьці ў напад?

• Ціск на Ўкраіну можа ажыцьцяўляцца ў розных месцах, ня толькі на ўсходняй мяжы, але і на паўночнай. Прычым у розных формах. Летась рабіліся інфармацыйныя атакі пра магчымасьць патоку мігрантаў зь Беларусі ва Ўкраіну.
• Цяперашнія беларуска-расейскія вучэньні могуць быць выкарыстаныя і як сродак шантажу, і як пралёг нападу.
• Беларуская тэма выкарыстоўваецца і ў торгу з Захадам. Расея асьцерагаецца разьмяшчэньня ўдарных узбраеньняў у Польшчы і Румыніі. У адказ Расея можа разьмясьціць ракеты, а магчыма — і тактычную ядзерную зброю, у Крыме і Беларусі.

Якія захады робіць Украіна дзеля адбіцьця магчымага нападу? (Мабілізацыя, перадысьлякацыя сілаў, закуп узбраеньняў...)

• Цяпер ня трэба сеяць паніку, трэба, каб вайскоўцы былі ў поўнай баявой гатоўнасьці. Пэўныя захады дзеля падвышэньня боегатоўнасьці робяцца.
• Я лічу, што правільна, што няма мабілізацыі. Першая сусьветная вайна пачалася з гонкі мабілізацыяў. Мабілізацыя, як і канцэнтрацыя вайсковых сілаў на Данбасе, дасьць магчымасьць Расеі казаць, што Ўкраіна рыхтуецца да наступу на Данбас. І гэта можа стаць нагодай для большай канцэнтрацыі расейскіх войскаў на нашай мяжы.
• Калі будзе напад — будзе ваенны адказ, ня будзе паўтарэньня 2014 году ў Крыме. Украінскае войска цяпер мацнейшае, чым у 2014 годзе.
• Я праціўнік прэвэнтыўных вайсковых гульняў, гэта будзе падарункам Пуціну. Расейскіх вайсковых рэсурсаў на мяжы пакуль недастаткова для паўнавартаснага ўварваньня.

Якая сытуацыя на лініі судакрананьня з сэпаратысцкімі тэрыторыямі? Пастрэльвалі там увесь час. Інтэнсіўнасьць перастрэлак, боесутыкненьняў павялічылася?

• Сытуацыя, кажучы вайсковай мовай, штатная. Гэта канфлікт нізкай інтэнсіўнасьці, гэта вайна снайпэраў, ад іх у асноўным і страты.
• З сакавіка 2015 году былі абвастрэньні, былі спробы перамір’яў. Але ніякіх прынцыповых зьменаў не адбылося.
• Абвастрэньня канфлікту на Данбасе няма.

Наколькі імавернае фарсаванае ўступленьне Ўкраіны ў NATO? Генсек NATO Столтэнбэрг заявіў, што Фінляндыю можна было б прыняць хоць заўтра, бо яна адпавядае крытэрам. Турэччына, калі ўступала ў альянс у 1952 годзе, мякка кажучы, ня ўсім дэмакратычным стандартам адпавядала.

• Заявы ж былі ня з боку Фінляндыі і Швэцыі. Гэта была пікіроўка з Расеяй.
• Расея кажа — а мы разьмесьцім нашыя ракеты ў Вэнэсуэле і на Кубе. Гэтая гульня нагадвае Карыбскі крызіс. Цяпер мы бачым пародыю на той крызіс.
• Справа насамрэч не адно ва Ўкраіне. Расея робіць заяўку на ролю галоўнага стратэгічнага апанэнта ЗША. ЗША засяродзіліся на Кітаі. А Масква кажа — не, мы вашыя галоўныя апанэнты. Таму трэба правесьці лініі ўплыву.
• Няма блізкай пэрспэктывы ўступленьня Ўкраіны ў NATO. Шэраг эўрапейскіх краінаў не дадуць на гэта згоды.
• Калі Расея нападзе на Ўкраіну, калі наступствам гэтага стане зьяўленьне новай «жалезнай заслоны», то тады — хто ведае. Але пакуль гэта чыста тэарэтычны варыянт.
• Але Расею непакоіць ня толькі і ня столькі пэрспэктыва ўступленьня Ўкраіны ў NATO (няблізкая), а прасоўваньне інфраструктуры альянсу на ўсход. Пуцін раздражнёны тым, што за апошнія гады рэзка ўзмацнілася ўзаемадзеяньне паміж Украінай і NATO, з пэўнымі краінамі альянсу. Рэальная, фактычная інтэграцыя Ўкраіны ў NATO адбываецца.
• З Захадам Масква таргуецца, каб зьменшыць заходнюю вайсковую прысутнасьць ва Ўкраіне. Тады Расея павінна ўзяць на сябе ўзаемныя абавязаньні, скараціць манэўры ў Беларусі і на мяжы з Украінай.
• Нямеччына ня хоча ўступаць у канфлікт з Расеяй. Калі Вялікая Брытанія паставіла Ўкраіне вайсковую дапамогу і брытанскія самалёты былі вымушаныя аблятаць Нямеччыну, Нямеччына не дала дазволу на пралёт з вайсковымі пастаўкамі.

Наколькі ўстойлівая ўнутрыпалітычная сытуацыя? Лідэр адной уплывовай апазыцыйнай сілы (Віктар Медзьвядчук) — пад хатнім арыштам, лідэр іншай — экс-прэзыдэнт Пятро Парашэнка — мае шанцы пад хатні арышт трапіць. У выпадку нападу гэтыя чыньнікі неяк паўплываюць на здольнасьць Украіны супрацьстаяць уварваньню?

• У выпадку прамога расейскага ўварваньня мы ўбачым і «пятую калёну».
• Паводле апытаньняў, у нас каля 10% настроеныя прапуцінска. А на ўсходзе гэты адсотак яшчэ вышэйшы. Яны будуць вітаць акупацыю. Нехта будзе чакаць.
• Канфлікт паміж камандамі Зяленскага і Парашэнкі — гэта частка нашай палітыкі, нават палітычнай культуры. Але калі пачнецца вайна, прыхільнікі Зяленскага і Парашэнкі будуць абараняць сваю краіну разам.
• Прыхільнікі Медзьведчука будуць, хутчэй за ўсё, на баку Расеі.