Ля ўваходу ў расейскую амбасаду ляжаць чырвоныя кветкі. Сёньня з раніцы да дыпляматычнага прадстаўніцтва Расеі ідуць людзі. Намесьніца дырэктара 208-й менскай школы Натальля Юшкевіч ледзь стрымлівае сьлёзы.
(Юшкевіч: ) “Ня выказаць у гэтыя дні спачуваньня гэтаму народу немагчыма. Загінулі ні ў чым не павінныя дзеці. Хацелася бы толькі зьвярнуцца да тых людзей, хто гэта зрабіў. Так нельга. Таму што дзеці — гэта святое, тое, што мы павіны несьці высока, а не забіваць іх”, — лічыць настаўніца 208-й менскай школы Натальля Юшкевіч.
Зь ёй салідарная выканаўчая дырэктарка Беларуска-расейскага банку Валянціна Юрко:
(Юрко: ) “У мяне ў самой двое дзяцей, яны таксама пайшлі 1 верасьня ў школу й садок. Тое, што ў нас у Беларусі быў захоплены дзіцячы садок — гэта ўсё яшчэ жывое ў памяці. Вось гэтыя лічбы проста жахлівыя. Я не чакала, што будуць такія лічбы”.
Выказаць словы спачуваньня расейскаму і асецінскаму народам прыходзяць і прадстаўнікі дыпляматычных місіяў, акрэдытаваныя ў Менску. Вось што сказаў нашаму радыё літоўскі амбасадар Ёнас Паслаўскас:
(Паслаўскас: ) “У Літве ўжо ўчора людзі ішлі да расейскай амбасады, запальвалі сьвечкі, ускладалі кветкі. Міжнародны тэрарызм пачаў змагацца з ні ў чым не вінаватымі дзецьмі. Гэта новая зьява, і напэўна цывілізаваны сьвет павінен перагледзець некаторыя свае падыходы, як трэба змагацца з гэтым”.
А вось меркаваньне генэральнага дырэктара акцыянэрнага таварыства “Керамін” Генадзя Рошчупкіна:
(Рошчупкін: ) “Ад імя нашага прадпрыемства адкрытага акцыянэранага таварыства “Керамін” мы прыйшлі выказаць нашым братам расейцам глыбокае спачуваньне тым сем’ям, куды прыйшла бяда”.
Думку генэральнага дырэктара “Кераміну” працягвае Марыя Ягадніцына:
(Ягадніцына: ) “Ад імя прэзыдыюму Беларускага саюзу блякаднікаў Ленінграду зь нянавісьцю, са злосьцю гавару, што такое не павінна паўтарыцца. Мы ў блякадным Ленінградзе перажылі голад, блякаду, дыстрафію… А цяпер жа мірны час…”
Прыём спачуваньняў у расейскай амбасадзе працягнецца і заўтра.
На фотаздымку: рабочыя Менскага аўтазаводу
(Юшкевіч: ) “Ня выказаць у гэтыя дні спачуваньня гэтаму народу немагчыма. Загінулі ні ў чым не павінныя дзеці. Хацелася бы толькі зьвярнуцца да тых людзей, хто гэта зрабіў. Так нельга. Таму што дзеці — гэта святое, тое, што мы павіны несьці высока, а не забіваць іх”, — лічыць настаўніца 208-й менскай школы Натальля Юшкевіч.
Зь ёй салідарная выканаўчая дырэктарка Беларуска-расейскага банку Валянціна Юрко:
(Юрко: ) “У мяне ў самой двое дзяцей, яны таксама пайшлі 1 верасьня ў школу й садок. Тое, што ў нас у Беларусі быў захоплены дзіцячы садок — гэта ўсё яшчэ жывое ў памяці. Вось гэтыя лічбы проста жахлівыя. Я не чакала, што будуць такія лічбы”.
Выказаць словы спачуваньня расейскаму і асецінскаму народам прыходзяць і прадстаўнікі дыпляматычных місіяў, акрэдытаваныя ў Менску. Вось што сказаў нашаму радыё літоўскі амбасадар Ёнас Паслаўскас:
(Паслаўскас: ) “У Літве ўжо ўчора людзі ішлі да расейскай амбасады, запальвалі сьвечкі, ускладалі кветкі. Міжнародны тэрарызм пачаў змагацца з ні ў чым не вінаватымі дзецьмі. Гэта новая зьява, і напэўна цывілізаваны сьвет павінен перагледзець некаторыя свае падыходы, як трэба змагацца з гэтым”.
А вось меркаваньне генэральнага дырэктара акцыянэрнага таварыства “Керамін” Генадзя Рошчупкіна:
(Рошчупкін: ) “Ад імя нашага прадпрыемства адкрытага акцыянэранага таварыства “Керамін” мы прыйшлі выказаць нашым братам расейцам глыбокае спачуваньне тым сем’ям, куды прыйшла бяда”.
Думку генэральнага дырэктара “Кераміну” працягвае Марыя Ягадніцына:
(Ягадніцына: ) “Ад імя прэзыдыюму Беларускага саюзу блякаднікаў Ленінграду зь нянавісьцю, са злосьцю гавару, што такое не павінна паўтарыцца. Мы ў блякадным Ленінградзе перажылі голад, блякаду, дыстрафію… А цяпер жа мірны час…”
Прыём спачуваньняў у расейскай амбасадзе працягнецца і заўтра.
На фотаздымку: рабочыя Менскага аўтазаводу
