Былы прэзыдэнцкі дарадца ў эканамічных пытаньнях і амбасадар Беларусі ў Кітаі Кірыл Руды сышоў зь дзяржаўнай службы і стаў незалежным дырэктарам праекту банку «БелВЭБ» Finstore.by. Гэта ён пацьвердзіў парталу Tut.by.
Экспэрты лічылі Рудога найбольш лібэральным беларускім чыноўнікам, а адзін зь лідэраў «Гавары праўду» Андрэй Дзьмітрыеў нават называў яго прадстаўніком «партыі рэфарматараў ва ўладзе».
Свабода сабрала, чым ён яшчэ запомніўся.
Крытыкаваў дырэктыўнае разьмеркаваньне рэсурсаў
Кірыл Руды нарадзіўся ў 1978 годзе, у 2000-м скончыў Беларускі дзяржаўны эканамічны ўнівэрсытэт (БДЭУ). У 23 гады абараніў у альма-матэр кандыдацкую дысэртацыю пра валютнае рэгуляваньне і працаваў намесьнікам дэкана факультэту фінансаў і банкаўскай справы.
У 2007–2012 гадах займаў пасаду дарадцы ў гандлёва-эканамічных пытаньнях амбасады Беларусі ў Кітаі. У 2012-м абараніў доктарскую дысэртацыю аб праблемах сусьветнай эканомікі і міжнародных фінансах.
Ад чэрвеня 2013-га стаў памочнікам прэзыдэнта ў эканамічных пытаньнях. На пасадзе дазваляў сабе досыць крытычныя заявы. Напрыклад, у кнізе «Фінансавая дыета», выдадзенай у пачатку 2016 году, сьцьвярджаў, што «дырэктыўнае разьмеркаваньне рэсурсаў не прыносіць дзяржаве жаданага фінансавага і эканамічнага эфэкту».
Выступаў за стварэньне «індустрыяльнага афшору»
У тым жа годзе быў прызначаны амбасадарам Беларусі ў Кітаі. У гэтай ролі актыўна лабіяваў пашырэньне ролі індустрыяльнага парку «Вялікі камень» — пераконваў, што яго варта трансфармаваць у «індустрыяльны афшор». На перакананьне Рудага, рэзыдэнтам неабходна адкрыць доступ на глябальныя рынкі збыту.
Быў староньнікам таго, каб парк, застаючыся беларускім, атрымаў уласны прававы статус, як Ганконг у Кітаі і мог самастойна заключаць дамовы аб свабодным гандлі з ЭАЭС, Эўразьвязам, КНР, ЗША і г. д. Зрэшты, праз залішнюю забюракратызаванасьць ідэя так і засталася на паперы.
Нівэляваў «фобіі» замежнага бізнэсу пра інвэстыцыі ў Беларусь
Актыўна змагаўся за тое, каб нівэляваць «фобіі», якія ёсьць у іншаземцаў адносна інвэстыцыйнага клімату ў Беларусі. У першую чаргу, адзначыў ён, трэба максымальна спрасьціць рэгістрацыю бізнэс-структур. Па-другое, увесьці мараторый на праверкі інвэстараў. Па-трэцяе, павысіць экалягічныя нормы да вышэйшай адзнакі па аналёгіі з Эўразьвязам.
Нягледзячы на ягоныя высілкі, Беларусь па-ранейшаму ўспрымаецца за мяжой як зона падвышанай эканамічнай рызыкі.
Гэтыя ды іншыя пастуляты былі выкладзеныя ў ягонай другой кнізе «Таму што так вырашылі мы». Зноў казаў пра жыццёва неабходныя рэформы, папярэджваючы, што «заходні касьцюм трэба адрозьніваць ад заходніх мазгоў».
Заклікаў адмовіцца ад культурных асаблівасьцяў з савецкім налётам
Акрамя эканомікі, прасоўваў беларускую нацыянальную ідэю. У 2018 годзе дамогся адкрыцьця помніка Якубу Коласу ў Т’яньдзіньскім унівэрсытэце замежных моваў, а яшчэ праз год спрычыніўся да помніка іншаму клясыку Янку Купалу. Чытаў лекцыі пра Беларусь кітайскім студэнтам і школьнікам, фатаграфаваўся ў нацыянальных строях і прыхільна выказваўся пра беларускую мову.
Пры гэтым заклікаў землякоў адмовіцца ад «культурных асаблівасьцяў з савецкім налётам», якія замінаюць сусьветнай інтэграцыі.
Зрэшты, ня ўсе аналітыкі лічылі Кірыла Рудага сапраўдным «лібэралам і рэфарматарам». Так, эканаміст Міхал Залескі ў інтэрвію Свабодзе казаў, што вэртыкаль улады ў Беларусі збудаваная такім чынам, каб кантраляваць непатрэбную актыўнасьць падначаленых. Таму нават пры шчырым жаданьні нешта зьмяніць Руды ніяк ня змог бы рэалізаваць свае дэкляраваныя задумы.
Камэнтаваць тут можна праз Facebook. Калі вы ў Беларусі, любы камэнтар можа быць падставай для перасьледу з боку ўладаў