Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Вялікі чужы горад


Карнэліс Спрынгер, «Кірмаш у Оўдэватэры»
Карнэліс Спрынгер, «Кірмаш у Оўдэватэры»

Еду аўтобусам № 16 па Беластоку. Частка маршруту пралягае вуліцай Вясковай. Гэтая вуліца помніцца мне яшчэ з пачатку 1960-х, калі я толькі стаў прыяжджаць да сваіх гарадзкіх цётак. Тады яна адпавядала свайму найменаваньню — абапал цягнуліся вясковыя хаты за перакошанымі платамі ды вішнёва-яблыневымі садочкамі наўкол. А за хлеўчукамі і сьвіронкамі мільгалі нейкія непраходныя балацявінкі. Сёньня ад той вясковасьці не засталося ні сьледу. Цягам апошняга паўстагодзьдзя каменна-бэтонна-шкляны горад глынуў свае драўляныя ўскраіны.

Калі Вясковая была яшчэ сапраўды вясковай, Сакрат Яновіч назваў наш горад вялікім горадам Беластокам. З іроніяй, але, відаць, і з прадчуваньнем яго ненажэрнага патэнцыялу.

Беласток зжэр і нашу вясковую беларускасьць.

Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org

Часовая зьмена: ад 18 верасьня да 31 кастрычніка 2017 рубрыка «100 словаў» будзе абнаўляцца тры разы на тыдзень замест звычайных шасьці.

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG