Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Падабенства лёсу: хакейнае «Дынама» і «Белы легіён»


Алег Дашкевіч
Алег Дашкевіч

Як усё ж няпэўна й непрадказальна віруе жыцьцё ў краіне Беларусь, дзе ніякіх гарантый нармальнага існаваньня не дае ні відавочны посьпех, ні чэснае слова, ні зацьверджаная ўсімі магчымымі пячаткамі афіцыйная дамова.

Зь іншага боку, відавочны абсурд разьдзімаецца да жахлівых памераў, каб пасьля лопнуць, як паветраны балёнік, пакінуўшы па сабе адно скукожаную рваную гумку.

Але, разам з тым, ёсьць нейкая агульная парадыгма разьвіцьця для падзеяў, здавалася б, далёкіх адна ад адной, як, прыкладам, справа «Белага легіёну» і чарговыя закалоты ў стане хакейнага «Дынама».

Днямі з «Дынама» разьвітаўся галоўны трэнэр канадзец Крэйг Вудкрафт, пад кіраўніцтвам якога клюб паказаў найлепшы вынік на працягу гладкага сэзону, заняўшы найвышэйшае за ўвесь час выступу ў лізе-КХЛ месца ў табліцы, набраўшы рэкордную колькасьць балаў, паказваючы часам вельмі цікавую гульню. І хоць у плэй-оф для «Дынама» ня склалася, але ў наступны год заўзятары глядзелі з аптымізмам.

Марна. Новы сэзон клюб будзе пачынаць з чыстага аркуша. Канадзкі вэктар разьвіцьця быў прызнаны спрэчным, маўляў, замежныя легіянэры ня спраўдзілі надзеяў. «Дынама» прапанавалі сканцэнтравацца на ўнутраных рэсурсах.

Апроч слова «легіянэры», у справах «Белага легіёну» і хакейнага «Дынама» ёсьць яшчэ адно агульнае слова – абсурд.

Крэйг Вудкрафт прызнаваўся, што быў шакаваны, калі пачуў ад Старшыні назіральнае рады клюбу Ігара Шуневіча, што ў наступным сэзоне каманда адмовіцца ад легіянэраў.

Здавалася б, з трэнэрам пашанцавала, трохгадовы плян разьвіцьця, прапанаваны трэнэрскім штабам, ухвалены кіраўніцтвам клюбу, склад каманды стабілізаваўся, адна з найлепшых наведнасьць у лізе, амаль кожны матч – аншляг на Менск-арэне. Варта рухацца далей. Але не.

«Дынама», як базавы клюб зборнай, нягледзячы на лепшы сэзон, паляцеў пад адхон, як і трэнэрскі штаб зборнай, як і кіраўнік Фэдэрацыі хакея Беларусі Ігар Рачкоўскі з-за ня надта ўдалага выступу нацыянальнай каманды на Чэмпіянаце сьвету.

Хакеем у нас цікавяцца многія, а рашэньні прымае адзін чалавек. Дый не адно ў хакеі. Беларуская рэчаіснасьць непрадказальная, бо кіруецца настроямі гэтага чалавека, якія б ягоныя настроі ні былі – захапленьне, раздражненьне, страх…

Пры ўсёй рознасьці кантэкстаў, справа «Белага легіёну» супадае са справай хакейнага «Дынама» па этапах разьвіцьця. Спачатку эмоцыя (у адным выпадку страх, у іншым гнеў), пасьля эмацыйна прамоўленыя словы (у адным выпадку пра баевікоў, якіх рыхтуюць у Літве й Польшчы, у іншым – «стыдоба і пазорышча», наконт выступу нацыянальнай зборнай), далей непасрэдныя дзеяньні адпаведных структур (затрыманыя ўяўныя «баевікі» і разагнаныя хакейныя спэцыялісты й легіянэры).

І вынік гэтага ўсяго таксама аднолькавы: валіцца шытая белымі ніткамі справа «Белага легіёну» і хлопцаў выпускаюць на волю. Фэдэрацыя хакея і «Дынама» адкручваюць назад рашэньні пра адмову ад паслугаў хакейнага замежнага легіёну, бо разумеюць, што выключна на свае кадры клюб разьлічваць ня ў стане.

Але што зроблена, тое зроблена. Час сышоў, на інтарэсы хакейных заўзятараў і спэцыялістаў ніхто не зьвяртае ўвагі, як не зьвяртаюць увагі на здароўе і жыцьцёвыя пляны вырваных са звычайнага асяродку й кінутых за краты па надуманай справе хлопцаў-патрыётаў.

Як хакейнае «Дынама» наўрад ці складзе канкурэнцыю ў наступным сэзоне ў КХЛ, гэтак і краіна Беларусь безнадзейна адстае паводле ўзроўню дзяржаўнага разьвіцьця ў сваёй палітычнай лізе.

Але краіна не хакейны клюб, рызыкі зьвязаныя зь яе абрынаньнем на дно значна вышэйшыя й на парадак больш небясьпечныя.

Меркаваньні, выказаныя ў блогах, перадаюць погляды саміх аўтараў і не абавязкова адлюстроўваюць пазыцыю рэдакцыі.

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG