Цяперашні прэзыдэнт ЗША Барак Абама казаў, што «гісторыя вынесе свой вырак»; пераможца на выбарах Дональд Трамп называў Кастра «жорсткім дыктатарам»; Уладзімір Пуцін назваў Кастра «выдатным дзяржаўным дзеячом», а Кубу ў ягоныя часы — «натхняльным прыкладам для шматлікіх краінаў»; Аляксандар Лукашэнка казаў, што «мы страцілі мысьляра, замены якому пакуль няма».
Ды найбольшую рэакцыю ў інтэрнэце выклікала выказваньне прэм’ер-міністра Канады Джастына Трудо. Той расхваліў Кастра як «выдатнага лідэра», які «служыў сваім людзям амаль паўстагодзьдзя», хоць і назваў яго «неадназначнай фігурай». Ён дадаў, што ягоны бацька ганарыўся сяброўствам з Кастра.
У Twitter ды іншых сацсетках людзі пачалі публікаваць падобныя выказваньні пад хэштэгам #TrudeauEulogies — «панегірыкі Трудо»:
«Мы смуткуем аб сьмерці Ўлада Цэпэша Дракула, які ўзначаліў ініцыятывы, што кранулі сэрцы мільёнаў»
«Усама бін Ладэн быў, вядома, неадназначнай фігурай, але ягоны ўнёсак у бясьпеку аэрапортаў ня мае сабе роўных»
«Але ж заганны Гітлер быў вэгетарыянцам, які любіў жывёлаў, зрабіў унёсак у мастацтва, быў гордым абаронцам Нямеччыны»
«Мао быў бліскучым рэвалюцыянэрам, які выратаваў мільёны ад працяглага голаду, эфэктыўна адаслаўшы іх у месцы масавых пахаваньняў»
«З ягонай інавацыйнай праграмай абнаўленьня гораду Пол Пот сьмела змагаўся з неадкладнай праблемай перанасяленьня»
«Не забудзем Джэка Трыбухарэза як вялікага дабрадзея, які працаваў не пакладаючы рук дзеля ліквідацыі прастытуцыі на вуліцах»
«Мы смуткуем аб страце Юды Іскарыёта. Памятаеце ягоныя амбіцыі і дзелавую хватку? Нішто не магло стаць на ягоным шляху, нават сябры»
«У глыбокім смутку і з падзякай мы шануем Саўрона, які імкнуўся стварыць больш уніфікаваны сьвет»
«А мне і прыдумляць нічога ня трэба», — піша карыстальнік і дае ранейшую цытату Трудо пра тое, што «забойствы тых, хто зьняславіў сям’ю, нельга называць барбарскімі».
Падобныя словы пра Гітлера гучалі ня жартам, а зусім сур’ёзна з вуснаў Аляксандра Лукашэнкі ў 1995 годзе, падчас інтэрвію Handelsblatt:
«Гісторыя Нямеччыны — гэта зьлепак у нейкай ступені гісторыі Беларусі на пэўных этапах. У свой час Нямеччына была паднятая з руінаў дзякуючы вельмі жорсткай уладзе вядомым Адольфам Гітлерам. Ня ўсё толькі дрэннае было зьвязанае ў Нямеччыне зь вядомым Адольфам Гітлерам. Нямецкі парадак фармаваўся стагодзьдзямі, пры Гітлеру гэтае фармаваньне дасягнула найвышэйшага пункту. Гэта тое, што адпавядае нашаму разуменьню прэзыдэнцкай рэспублікі і ролі ў ёй прэзыдэнта: Гітлер сфармаваў магутную Нямеччыну дзякуючы моцнай прэзыдэнцкай уладзе. Нямеччына ўзьнялася дзякуючы моцнай уладзе, дзякуючы таму, што ўся нацыя здолела кансалідавацца і аб’яднацца вакол моцнага лідэра. Кіраўнік дзяржавы — прэзыдэнт, ягоны аўтарытэт, ягоная вядучая роля — выходзяць на гэтым этапе на першае месца. Гэтаму вучыць нас нямецкая гісторыя».
Лукашэнка пазьней адмаўляўся ад тых словаў, хоць і не выбачаўся за іх. Трудо ж пазьней прызнаў, што Кастра быў дыктатарам. Але ня выбачыўся, што зусім не ўласьціва канадцам.
