Мода — наша ўсё...

Ян Стэн, «Вясковае вясельле», 1653

Мама казала — гулялі вясельле. Мы — гулялі на вясельлі.

Яны — ладзілі Купальле. Мы глядзім тое, што ладзяць.

Адчужэньне абрадаў. Пазбаўленьне сакральнасьці сьвятаў.

Мне тыцкаюць фотаздымкамі: ёлка ў нацыянальным стылі! Стужачкі раздаём!

Стужка, мова, сьцяг, «Пагоня» — модна, кайфуюць тысячы.

Раздавайце стужачкі. Танчыце ля ёлкі ў нацыянальных сымбалях.

Зьбірайцеся на моўных курсах.

Але мода — мінае. У моды ня дух — душок.

Мама не была супраць маіх клёшаў на 32. Мама ведала — мінецца.

Але мама ведала, калі гуляла вясельле, што рабіць з кавалкам вясельнага караваю.

Мы гуляем на вясельлі — ня ведаем.

Што рабіць са стужкай — ня ведаем.

Наступнае пакаленьне будзе ведаць, нашто яму мова?

(Валеры Гапееў)

Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас maksymiukj@rferl. org. Аўтарства чытацкіх допісаў пазначым, ганарараў плаціць ня будзем