Чатырох абвінавачаных паводле крымінальнай справы аб масавых беспарадках 19 сьнежня ў Менску на розных умовах выпусьцілі з турмы. Цягам мінулай пятніцы і суботы з «амэрыканкі» выйшлі Натальля Радзіна, Ірына Халіп, Сяргей Вазьняк і Ўладзімер Някляеў. Як яны адаптуюцца да новых умоваў?
Журналістку Ірыну Халіп супрацоўнікі спэцслужбаў даставілі дадому суботнім вечарам. Ад гэтага моманту яна ўвесь свой час прысьвячае 3-гадоваму Даніку. Акрамя сына, ёй дазволена кантактаваць толькі з бацькамі. За выкананьнем гэтай умовы пільна сочаць двое КДБістаў, якія круглыя суткі дзяжураць у кватэры. «Турма пераехала да нас дадому» — гэтак пракамэнтаваў хатні арышт дачкі бацька Іры Ўладзімер Халіп:
«Амаль два месяцы яна ня бачыла свайго сына, і зараз яна займаецца толькі ім, кожную хвіліну. Побач зь ёй два чалавекі, якія адсочваюць кожны яе крок: нельга падыходзіць да вокнаў, нельга падыходзіць да тэлефона. Яны праверылі, ці ёсьць у нас радыёкропка нават, ці можна з вакна куды пералезьці — на дах ці яшчэ куды — і гэта агледзелі. І ключы ад дзьвярэй нашай хаты — у іх, а ня ў нас. І мы, пры ўваходзе-выхадзе, павінны прасіць у іх дазволу. Мы таксама павінны з пашпартамі хадзіць, бо зьмены мяняюцца і нас могуць ня ведаць. Так што гэта — звычайная рэжымная турэмная камэра — разам з Ірынай прыйшла турма».
На аналягічных умовах — поўнага выключэньня ўсіх кантактаў са зьнешнім сьветам — зьмешчаны пад хатні арышт і кандыдат на прэзыдэнта Ўладзімер Някляеў. Жонка Вольга кажа, што яна — адзіная, хто ліквідуе інфармацыйны вакуўм, у якім пісьменьнік і палітык заставаўся падчас усяго тэрміну турэмнага зьняволеньня. Абмежаваньне ў кантактах Уладзімер Някляеў кампэнсуе яшчэ і тым, што піша, кажа Вольга Някляева:
«Ён зусім нічога ня ведаў, і я за гэтыя дні толькі ўвесь час яму распавядаю, што было і як, бо яны проста ў вакуўме былі інфармацыйным. Ад мяне яму ніводнага ліста не было, бо я там апісвала падзеі, а даходзяць тыя лісты, дзе нічога няма, бо там цэнзар сядзіць. Той ліст, які Ўладзімер Пракопавіч даслаў, ён двойчы перапісваў. Першую ноч ён паспаў і зараз стаў спакайнейшы, бо прыехаў вельмі ўзбуджаны і нэрвовы. А калі я дзесьці чымсьці занятая, то ён піша, але што — ня ведаю».
Яшчэ аднаго абвінавачанага вызвалілі з «амэрыканкі» пад падпіску аб нявыезьдзе: гэта актывіст кампаніі «Гавары праўду» Сяргей Вазьняк. Гэтымі днямі ён актыўна кантактуе з сваякамі, паплечнікамі і сябрамі, бо абмежаваны ў сваіх дзеяньнях толькі трыма ўмовамі:
«Тры абмежаваньні ў мяне: падпіска аб нявыезьдзе, аб належных паводзінах і аб неразгалошваньні зьместу крымінальнай справы. Ведаеце, у турме часу багата, і была магчымасьць паразважаць. Я для сябе вызначыў такую формулу, што трэба цаніць свабоду, сяброў, быць дабрэйшым. І я гэтымі днямі сустракаюся зь сябрамі, дзякую ўсім за падтрымку. Нават напярэдадні арышту я паспрачаўся з адным чалавекам, дык я зь ім адмыслова сустрэўся, папрасіў у яго прабачэньня, і мы па-сяброўску абняліся. Я думаю, што я павінен падзякаваць КДБ, бо я выйшаў з турмы 29 студзеня нашмат лепшым чалавекам, чым трапіў туды 20 сьнежня».
Журналістка Натальля Радзіна ад вечара нядзелі павінна знаходзіцца ў бацькоўскім доме ў Кобрыне — гэта адна з умоваў яе вызваленьня з «амэрыканкі». Яна таксама павінна заставацца пад сталым наглядам участковага міліцыянта. Гэтыя ўмовы Натальля называе хоць і значна лепшымі, чым у Ірыны Халіп і Ўладзімера Някляева, але не свабодай:
«Сёньня я спрабавала хоць крыху адпачыць, бо было гэтулькі сустрэч зь сябрамі, калегамі, прыходзіла шмат сваякоў, многія людзі зьбіраюцца прыяжджаць сюды мяне адведваць. Але зараз я ўжо вяртаюся ў вашыя журналісцкія шэрагі. Мяне турбуе толькі лёс астатніх палітвязьняў, якія зараз знаходзяцца за кратамі. Мне вельмі хочацца, каб яны былі на свабодзе, а не пад хатнім арыштам, як Ірына Халіп і Ўладзімер Някляеў, бо гэта не свабода. Альбо як я — бяз пашпарту і ў фактычнай ссылцы. Хочацца, каб гэтыя абсурдныя абвінавачаньні былі зьнятыя з усіх непавінных людзей і мы ўсе былі на свабодзе».
На розных умовах вызваленыя з турмы яшчэ некалькі абвінавачаных паводле крымінальнай справы аб масавых беспарадках 19 сьнежня. Аднаго зь іх, лідэра моладзевага крыла АГП Алега Корбана, супрацоўнікі КДБ затрымалі паўторна.
Журналістку Ірыну Халіп супрацоўнікі спэцслужбаў даставілі дадому суботнім вечарам. Ад гэтага моманту яна ўвесь свой час прысьвячае 3-гадоваму Даніку. Акрамя сына, ёй дазволена кантактаваць толькі з бацькамі. За выкананьнем гэтай умовы пільна сочаць двое КДБістаў, якія круглыя суткі дзяжураць у кватэры. «Турма пераехала да нас дадому» — гэтак пракамэнтаваў хатні арышт дачкі бацька Іры Ўладзімер Халіп:
«Амаль два месяцы яна ня бачыла свайго сына, і зараз яна займаецца толькі ім, кожную хвіліну. Побач зь ёй два чалавекі, якія адсочваюць кожны яе крок: нельга падыходзіць да вокнаў, нельга падыходзіць да тэлефона. Яны праверылі, ці ёсьць у нас радыёкропка нават, ці можна з вакна куды пералезьці — на дах ці яшчэ куды — і гэта агледзелі. І ключы ад дзьвярэй нашай хаты — у іх, а ня ў нас. І мы, пры ўваходзе-выхадзе, павінны прасіць у іх дазволу. Мы таксама павінны з пашпартамі хадзіць, бо зьмены мяняюцца і нас могуць ня ведаць. Так што гэта — звычайная рэжымная турэмная камэра — разам з Ірынай прыйшла турма».
На аналягічных умовах — поўнага выключэньня ўсіх кантактаў са зьнешнім сьветам — зьмешчаны пад хатні арышт і кандыдат на прэзыдэнта Ўладзімер Някляеў. Жонка Вольга кажа, што яна — адзіная, хто ліквідуе інфармацыйны вакуўм, у якім пісьменьнік і палітык заставаўся падчас усяго тэрміну турэмнага зьняволеньня. Абмежаваньне ў кантактах Уладзімер Някляеў кампэнсуе яшчэ і тым, што піша, кажа Вольга Някляева:
«Ён зусім нічога ня ведаў, і я за гэтыя дні толькі ўвесь час яму распавядаю, што было і як, бо яны проста ў вакуўме былі інфармацыйным. Ад мяне яму ніводнага ліста не было, бо я там апісвала падзеі, а даходзяць тыя лісты, дзе нічога няма, бо там цэнзар сядзіць. Той ліст, які Ўладзімер Пракопавіч даслаў, ён двойчы перапісваў. Першую ноч ён паспаў і зараз стаў спакайнейшы, бо прыехаў вельмі ўзбуджаны і нэрвовы. А калі я дзесьці чымсьці занятая, то ён піша, але што — ня ведаю».
Яшчэ аднаго абвінавачанага вызвалілі з «амэрыканкі» пад падпіску аб нявыезьдзе: гэта актывіст кампаніі «Гавары праўду» Сяргей Вазьняк. Гэтымі днямі ён актыўна кантактуе з сваякамі, паплечнікамі і сябрамі, бо абмежаваны ў сваіх дзеяньнях толькі трыма ўмовамі:
«Тры абмежаваньні ў мяне: падпіска аб нявыезьдзе, аб належных паводзінах і аб неразгалошваньні зьместу крымінальнай справы. Ведаеце, у турме часу багата, і была магчымасьць паразважаць. Я для сябе вызначыў такую формулу, што трэба цаніць свабоду, сяброў, быць дабрэйшым. І я гэтымі днямі сустракаюся зь сябрамі, дзякую ўсім за падтрымку. Нават напярэдадні арышту я паспрачаўся з адным чалавекам, дык я зь ім адмыслова сустрэўся, папрасіў у яго прабачэньня, і мы па-сяброўску абняліся. Я думаю, што я павінен падзякаваць КДБ, бо я выйшаў з турмы 29 студзеня нашмат лепшым чалавекам, чым трапіў туды 20 сьнежня».
Журналістка Натальля Радзіна ад вечара нядзелі павінна знаходзіцца ў бацькоўскім доме ў Кобрыне — гэта адна з умоваў яе вызваленьня з «амэрыканкі». Яна таксама павінна заставацца пад сталым наглядам участковага міліцыянта. Гэтыя ўмовы Натальля называе хоць і значна лепшымі, чым у Ірыны Халіп і Ўладзімера Някляева, але не свабодай:
«Сёньня я спрабавала хоць крыху адпачыць, бо было гэтулькі сустрэч зь сябрамі, калегамі, прыходзіла шмат сваякоў, многія людзі зьбіраюцца прыяжджаць сюды мяне адведваць. Але зараз я ўжо вяртаюся ў вашыя журналісцкія шэрагі. Мяне турбуе толькі лёс астатніх палітвязьняў, якія зараз знаходзяцца за кратамі. Мне вельмі хочацца, каб яны былі на свабодзе, а не пад хатнім арыштам, як Ірына Халіп і Ўладзімер Някляеў, бо гэта не свабода. Альбо як я — бяз пашпарту і ў фактычнай ссылцы. Хочацца, каб гэтыя абсурдныя абвінавачаньні былі зьнятыя з усіх непавінных людзей і мы ўсе былі на свабодзе».
На розных умовах вызваленыя з турмы яшчэ некалькі абвінавачаных паводле крымінальнай справы аб масавых беспарадках 19 сьнежня. Аднаго зь іх, лідэра моладзевага крыла АГП Алега Корбана, супрацоўнікі КДБ затрымалі паўторна.