(Карэспандэнтка: ) “Цяпер распаўсюджваецца шмат інфармацыі пра пагрозу птушынага грыпу. Вы тут працуеце прадавачкай. Можа, заўважылі, што наведнікаў менш стала?”
(Прадавачка: ) “Не. Пакупнікоў шмат, як і раней”.
(Карэспандэнтка: ) “А самі вы не апасаецеся гэтай небясьпечнай хваробы?”
(Прадавачка: ) “Не. І прышчэпкі ня робім. Да нас жа не дайшоў яшчэ грып! Першымі даведаемся, калі што”.
(Карэспандэнтка: ) “Вы не апасаецеся птушынага грыпу?”
(Спадар: ) “Ды не. Я думаю, што птушыная міграцыя Беларусі не закране. У прынцыпе, казалі, што ў Швэцыі знойдзеная мёртвая качка, якая хварэла на птушыны грып. Але, я думаю, такога пашырэньня, як на поўдні Расеі, у нас ня будзе”.
(Карэспанэнтка: ) “Вы чулі, што цяпер такая небясьпечная хвароба ў сьвеце ёсьць — птушыны грып?”
(Спадарыня: ) “Так, гэта я ўжо чула. І вельмі баімся мы, я ужо зрабіла прышчэпку”.
(Спадарыня: ) “Не баюся, не”.
(Спадар: ) “А я курыцу ня ем. Я ем ялавічыну, сьвініну”.
(Спадарыня: ) “Павінна быць культура ў гатаваньні ежы. Дошчачку, на якой рэжаш, рукі — усё, да чаго гэта птушка дакраналася ў сырым выглядзе, трэба мыць. А потым, калі згатуеш, можна сьмела есьці. Калі выконваць гігіенічныя патрабаваньні, можна не баяцца”.
(Карэспандэнтка: ) “А прышчэпкі робіце?”
(Спадарыня: )”Я пакуль не, не рабіла. Я дрэнна прышчэпкі пераношу”.
(Дзяўчына: ) “Ну, чаму не баюся? Вельмі баюся. І да нас можа прывезьці хто-небудзь”.
(Спадарыня: ) “А я не апасаюся, я ўпэўненая ў нашай сыстэме аховы здароўя. Відаць, робяць нейкія прышчэпкі супраць птушынага грыпу”.
(Карэспандэнтка: ) “А вы самі зрабілі прышчэпку?”
(Спадарыня: ) “Не. Ужо два гады не раблю. Лічу, што ў мяне дастаткова моцнае здароўе, каб справіцца. Ужываю шмат вітамінаў, правільна харчуюся”.
(Карэспандэнтка: ) “Вы чулі пра птушыны грып?”
(Спадар: ) “Так, чуў. Але перакананы, што нам ён не пагражае. Да нас ня дойдзе. Я ўпэўнены, што дзяржава зробіць усе захады, каб не дайшоў”.
(Дзяўчына: ) “Вельмі баюся, але спадзяюся, што да нас ня дойдзе, нас пранясе”.
(Бабуля: ) “Такіх грыпаў не было раней. Адкуль ён узяўся, невядома. Пры маёй маладосьці не было такіх хваробаў”.
(Спадарыня: ) “Я такой хваробы ня ведаю, шчыра кажучы. Ня ведаю”.
(Бабуля: ) “Не баюся я курынага грыпу, таму што нашы куры здаровыя”.
(Спадарыня: ) “Не задумвалася над гэтым. Яшчэ пакуль спакойна ў нас. Але прышчэпку думаю зрабіць абавязкова”.
(Карэспандэнтка: ) “Вы не баіцеся птушынага грыпу, якім цяпер сьвет запалоханы?”
(Спадарыня: ) “Не, не баюся, да нас ён ня дойдзе”.
(Прадавачка: ) “Не. Пакупнікоў шмат, як і раней”.
(Карэспандэнтка: ) “А самі вы не апасаецеся гэтай небясьпечнай хваробы?”
(Прадавачка: ) “Не. І прышчэпкі ня робім. Да нас жа не дайшоў яшчэ грып! Першымі даведаемся, калі што”.
(Карэспандэнтка: ) “Вы не апасаецеся птушынага грыпу?”
(Спадар: ) “Ды не. Я думаю, што птушыная міграцыя Беларусі не закране. У прынцыпе, казалі, што ў Швэцыі знойдзеная мёртвая качка, якая хварэла на птушыны грып. Але, я думаю, такога пашырэньня, як на поўдні Расеі, у нас ня будзе”.
(Карэспанэнтка: ) “Вы чулі, што цяпер такая небясьпечная хвароба ў сьвеце ёсьць — птушыны грып?”
(Спадарыня: ) “Так, гэта я ўжо чула. І вельмі баімся мы, я ужо зрабіла прышчэпку”.
(Спадарыня: ) “Не баюся, не”.
(Спадар: ) “А я курыцу ня ем. Я ем ялавічыну, сьвініну”.
(Спадарыня: ) “Павінна быць культура ў гатаваньні ежы. Дошчачку, на якой рэжаш, рукі — усё, да чаго гэта птушка дакраналася ў сырым выглядзе, трэба мыць. А потым, калі згатуеш, можна сьмела есьці. Калі выконваць гігіенічныя патрабаваньні, можна не баяцца”.
(Карэспандэнтка: ) “А прышчэпкі робіце?”
(Спадарыня: )”Я пакуль не, не рабіла. Я дрэнна прышчэпкі пераношу”.
(Дзяўчына: ) “Ну, чаму не баюся? Вельмі баюся. І да нас можа прывезьці хто-небудзь”.
(Спадарыня: ) “А я не апасаюся, я ўпэўненая ў нашай сыстэме аховы здароўя. Відаць, робяць нейкія прышчэпкі супраць птушынага грыпу”.
(Карэспандэнтка: ) “А вы самі зрабілі прышчэпку?”
(Спадарыня: ) “Не. Ужо два гады не раблю. Лічу, што ў мяне дастаткова моцнае здароўе, каб справіцца. Ужываю шмат вітамінаў, правільна харчуюся”.
(Карэспандэнтка: ) “Вы чулі пра птушыны грып?”
(Спадар: ) “Так, чуў. Але перакананы, што нам ён не пагражае. Да нас ня дойдзе. Я ўпэўнены, што дзяржава зробіць усе захады, каб не дайшоў”.
(Дзяўчына: ) “Вельмі баюся, але спадзяюся, што да нас ня дойдзе, нас пранясе”.
(Бабуля: ) “Такіх грыпаў не было раней. Адкуль ён узяўся, невядома. Пры маёй маладосьці не было такіх хваробаў”.
(Спадарыня: ) “Я такой хваробы ня ведаю, шчыра кажучы. Ня ведаю”.
(Бабуля: ) “Не баюся я курынага грыпу, таму што нашы куры здаровыя”.
(Спадарыня: ) “Не задумвалася над гэтым. Яшчэ пакуль спакойна ў нас. Але прышчэпку думаю зрабіць абавязкова”.
(Карэспандэнтка: ) “Вы не баіцеся птушынага грыпу, якім цяпер сьвет запалоханы?”
(Спадарыня: ) “Не, не баюся, да нас ён ня дойдзе”.
