(Спадар Віктар: ) “Я чуў пра гэта ад асобных людзей, што Беларусь такая-сякая. Нейкая зайдрасьць ёсьць. Я вось працую на Беларускім аўтамабільным заводзе. Прадукцыя наша ідзе амаль ва ўсе краіны СНД. Нават заказваюць Карэя, Віетнам. Таму я лічу, што наша Беларусь будзе квітнець”.
(Спадарыня Валянціна: ) “Магчыма, там нейкія крытэры ёсьць, да якіх гэтая краіна яшчэ не дацягнулася”.
(Спадар Валянцін: ) “Я ня ведаю нават. Нешта ім не падабаецца ў нас. Вось што я магу сказаць”.
(Спадарыня Алена: ) “А ці трэба гэта нам? Нам, па-мойму, гэта не патрэбна. Тая ж самая Расея, навошта яна нам?”
(Спадар Міхаіл: ) “Я лічу, што ў нас вельмі розныя мэнталітэты”.
(Спадар Анатоль: ) “Цяжка сказаць. Мне падаецца, што ў гэтым вінаваты ўрад. Мы не павінны быць па-за Эўропай, таму што мы ў Эўропе. Мы павінны абавязкова быць у Эўропе. У іх супольнасьці. Але ўрад наш гне крыху ў іншы бок”.
(Карэспандэнт: ) “А як чалавека вас такая сытуацыя крыўдзіць?”
(Спадар Анатоль: ) “Як яны ставяцца да народу, то крыўдзіць. А як да ўраду, то не. Нас павінны паважаць гэтак жа, як паважаюць немцаў, французаў”.
(Спадар Валянцін: ) “Трэба, каб мы ўвайшлі — і ўвойдзем. Нават у гэтым упэўнены”.
(Карэспандэнт: ) “А што для гэтага трэба зрабіць?”
(Спадар Валянцін: ) “Трэба дамовіцца. З усімі краінамі знайсьці каналы для дамоўленасцяў. І тады, як мне падаецца, будзе ўсё нармалёва”.
(Спадар Аляксандар: ) “Уся праблема з-за Амэрыкі. Усе ня любяць. Таму што Лукашэнка з прама з калгасу патрапіў у прэзыдэнты. І ўсім гэта папярок горла”.
(Спадар Зьміцер: ) “Гэтага ня хоча Лукашэнка. Пакуль Лукашэнка пры ўладзе, мы не аб’яднаемся”.
(Карэспандэнт: ) “Як доўга Беларусь будзе знаходзіцца па-за межамі Рады Эўропы?”
(Спадар Алесь: ) “Цяжкае пытаньне”.
(Спадарыня Вера: ) “Нейкія зьмены мусяць быць. Павінны ў нас быць паляпшэньні”.
(Карэспандэнт: ) “А вы хочаце, каб Беларусь была ў Эўропе?”
(Спадарыня Вера: ) “Хачу. Трэба так: прыйшоў да суседа, пазычыў кавалак хлеба і аддаў. Гэтак жа і я, напрыклад, паехала ў Нямеччыну — і прыехала”.
(Спадарыня Валянціна: ) “У цяперашні час краіны павінны аб’ядноўвацца. Бо адзін чалавек, як кажуць, у полі ня воін. А краіна адна ў сьвеце таксама існаваць ня можа”.
(Спадарыня Валянціна: ) “Магчыма, там нейкія крытэры ёсьць, да якіх гэтая краіна яшчэ не дацягнулася”.
(Спадар Валянцін: ) “Я ня ведаю нават. Нешта ім не падабаецца ў нас. Вось што я магу сказаць”.
(Спадарыня Алена: ) “А ці трэба гэта нам? Нам, па-мойму, гэта не патрэбна. Тая ж самая Расея, навошта яна нам?”
(Спадар Міхаіл: ) “Я лічу, што ў нас вельмі розныя мэнталітэты”.
(Спадар Анатоль: ) “Цяжка сказаць. Мне падаецца, што ў гэтым вінаваты ўрад. Мы не павінны быць па-за Эўропай, таму што мы ў Эўропе. Мы павінны абавязкова быць у Эўропе. У іх супольнасьці. Але ўрад наш гне крыху ў іншы бок”.
(Карэспандэнт: ) “А як чалавека вас такая сытуацыя крыўдзіць?”
(Спадар Анатоль: ) “Як яны ставяцца да народу, то крыўдзіць. А як да ўраду, то не. Нас павінны паважаць гэтак жа, як паважаюць немцаў, французаў”.
(Спадар Валянцін: ) “Трэба, каб мы ўвайшлі — і ўвойдзем. Нават у гэтым упэўнены”.
(Карэспандэнт: ) “А што для гэтага трэба зрабіць?”
(Спадар Валянцін: ) “Трэба дамовіцца. З усімі краінамі знайсьці каналы для дамоўленасцяў. І тады, як мне падаецца, будзе ўсё нармалёва”.
(Спадар Аляксандар: ) “Уся праблема з-за Амэрыкі. Усе ня любяць. Таму што Лукашэнка з прама з калгасу патрапіў у прэзыдэнты. І ўсім гэта папярок горла”.
(Спадар Зьміцер: ) “Гэтага ня хоча Лукашэнка. Пакуль Лукашэнка пры ўладзе, мы не аб’яднаемся”.
(Карэспандэнт: ) “Як доўга Беларусь будзе знаходзіцца па-за межамі Рады Эўропы?”
(Спадар Алесь: ) “Цяжкае пытаньне”.
(Спадарыня Вера: ) “Нейкія зьмены мусяць быць. Павінны ў нас быць паляпшэньні”.
(Карэспандэнт: ) “А вы хочаце, каб Беларусь была ў Эўропе?”
(Спадарыня Вера: ) “Хачу. Трэба так: прыйшоў да суседа, пазычыў кавалак хлеба і аддаў. Гэтак жа і я, напрыклад, паехала ў Нямеччыну — і прыехала”.
(Спадарыня Валянціна: ) “У цяперашні час краіны павінны аб’ядноўвацца. Бо адзін чалавек, як кажуць, у полі ня воін. А краіна адна ў сьвеце таксама існаваць ня можа”.
