Хоць гэта можа паказацца камусьці дзіўным, але цікавасьць да рэгіянальных выбараў у насельніцтва застаецца высокай. Такую выснову зрабіў кіраўнік сацыялягічнага цэнтру "Зеркало-Инфо" Леанід Міхейчыкаў пасьля таго, як падвялі вынікі рэспубліканскага зандажу грамадзкай думкі. Апытаньне вялося з 8 па 17 верасьня:
(Міхейчыкаў: ) "Я думаю, яўка будзе вялікая. Раней, калі мы рабілі падобныя апытаньні, дык людзей, якія зьбіраліся не ісьці на выбары, было амаль удвая больш. А цяпер толькі 8% сказалі, што ўдзельнічаць у выбарах яны ня будуць. А з тых 22%, якія яшчэ ня вызначыліся за каго галасаваць, значная частка абавязкова пойдзе на выбарчыя ўчасткі".
А за каго зьбіраюцца галасаваць жыхары Беларусі? Паводле ўзгаданага апытаньня, найбольшыя шанцы маюць незалежныя кандыдаты -- іх падтрымліваюць 24%. 22% гатовыя галасаваць за праўладных кандыдатаў, а 10% -- за прадстаўнікоў дэмакратычных сілаў.
Лідэр Аб''яднанай грамадзянскай партыі Анатоль Лябедзька ўпэўнены, што гэтыя лічбы неўзабаве зьменяцца:
(Лябедзька: ) "Людзі выбіраюць лэйбал: незалежны, улады, дэмсілы. Слова "незалежны" пры ўсіх сацыялягічных апытаньнях прывабнае для беларускага выбарніка. Але толькі пасьля таго, як пачынаецца выбарчая кампанія і людзі знаёмяцца з канкрэтнымі кандыдатамі, яны прымаюць канчатковае рашэньне. Можа, за выключэньнем тых 22%, што гатовыя падтрымаць уладу, бо пра ўладу дастаткова інфармацыі. Што такое аб''яднаныя дэмсілы для бальшыні людзей пакуль не зразумела. 10 -- гэта той мінімум, зь якога пачынае дэмакратычны кандыдат.І гэта неблагі падмурак".
У аднаго з кіраўнікоў Беларускай сацыял-дэмакратычнай партыі (Грамада) Уладзімера Нісьцюка падыходы іншыя. Ён цьвердзіць, што мясцовыя выбары значна адрозьніваюцца ад парлямэнцкіх:
(Нісьцюк: ) "Выбары ў мясцовыя саветы -- гэта ня выбары заканатворцаў. Для выбарніка гэта выбары чалавека, які будзе абараняць яго інтарэсы на месцы. Мясцовы дэпутат -- гэта дэпутат, які павінны змагацца за іх зацікаўленасьці ў жыльлёва-камунальных праблемах, абараняць ад мясцовых уладаў, якія парушаюць іх рэальныя сацыяльныя правы.
Ну, і, зразумела, вельмі многае залежыць ад таго, як кожны з кандыдатаў будзе праводзіць сваю кампанію. Я, прыкладам, у межах сваёй выбарчай акругі ўжо паўгода сустракаюся зь людзьмі, цікаўлюся іх праблемамі. Нейкія мы ўжо разам вырашылі, нейкія яшчэ вырашым. І таму я прыйду да выбарнікаў ня як прадстаўнік партыі ці дэмакратычных сілаў. Я прыйду як чалавек, які згодны і гатовы абараняць іх інтарэсы ў Менскім гарсавеце".
(Міхейчыкаў: ) "Я думаю, яўка будзе вялікая. Раней, калі мы рабілі падобныя апытаньні, дык людзей, якія зьбіраліся не ісьці на выбары, было амаль удвая больш. А цяпер толькі 8% сказалі, што ўдзельнічаць у выбарах яны ня будуць. А з тых 22%, якія яшчэ ня вызначыліся за каго галасаваць, значная частка абавязкова пойдзе на выбарчыя ўчасткі".
А за каго зьбіраюцца галасаваць жыхары Беларусі? Паводле ўзгаданага апытаньня, найбольшыя шанцы маюць незалежныя кандыдаты -- іх падтрымліваюць 24%. 22% гатовыя галасаваць за праўладных кандыдатаў, а 10% -- за прадстаўнікоў дэмакратычных сілаў.
Лідэр Аб''яднанай грамадзянскай партыі Анатоль Лябедзька ўпэўнены, што гэтыя лічбы неўзабаве зьменяцца:
(Лябедзька: ) "Людзі выбіраюць лэйбал: незалежны, улады, дэмсілы. Слова "незалежны" пры ўсіх сацыялягічных апытаньнях прывабнае для беларускага выбарніка. Але толькі пасьля таго, як пачынаецца выбарчая кампанія і людзі знаёмяцца з канкрэтнымі кандыдатамі, яны прымаюць канчатковае рашэньне. Можа, за выключэньнем тых 22%, што гатовыя падтрымаць уладу, бо пра ўладу дастаткова інфармацыі. Што такое аб''яднаныя дэмсілы для бальшыні людзей пакуль не зразумела. 10 -- гэта той мінімум, зь якога пачынае дэмакратычны кандыдат.І гэта неблагі падмурак".
У аднаго з кіраўнікоў Беларускай сацыял-дэмакратычнай партыі (Грамада) Уладзімера Нісьцюка падыходы іншыя. Ён цьвердзіць, што мясцовыя выбары значна адрозьніваюцца ад парлямэнцкіх:
(Нісьцюк: ) "Выбары ў мясцовыя саветы -- гэта ня выбары заканатворцаў. Для выбарніка гэта выбары чалавека, які будзе абараняць яго інтарэсы на месцы. Мясцовы дэпутат -- гэта дэпутат, які павінны змагацца за іх зацікаўленасьці ў жыльлёва-камунальных праблемах, абараняць ад мясцовых уладаў, якія парушаюць іх рэальныя сацыяльныя правы.
Ну, і, зразумела, вельмі многае залежыць ад таго, як кожны з кандыдатаў будзе праводзіць сваю кампанію. Я, прыкладам, у межах сваёй выбарчай акругі ўжо паўгода сустракаюся зь людзьмі, цікаўлюся іх праблемамі. Нейкія мы ўжо разам вырашылі, нейкія яшчэ вырашым. І таму я прыйду да выбарнікаў ня як прадстаўнік партыі ці дэмакратычных сілаў. Я прыйду як чалавек, які згодны і гатовы абараняць іх інтарэсы ў Менскім гарсавеце".
