Бабулькі з двухлітровымі пляшкамі асьвечанай вады пачалі сустракацца яшчэ на падыходзе да царквы Пятра і Паўла, што на вуліцы Нямізе.
(Карэспандэнтка: ) “Ці доўга вы стаялі па ваду, ці не зьмерзьлі?”
(Спадарыня: ) “Не, нядоўга, хвілін дваццаць”.
(Іншая спадарыня: ) “Не, не памерзьлі. Зайшлі ў царкву, там цёпла, усё нармалёва”.
(Карэспандэнтка: ) “Што робіце з вадой?”
(Спадарыня: ) “П’ём, кватэру асьвячаем”.
(Карэспандэнтка: ) “Дапамагае?”
(Спадарыня: ) “Дапамагае. Нават у царкве пабудзем, і адразу ўсе хваробы адыходзяць”.
Чарга каля царквы пад пільнай увагай некалькіх міліцыянтаў і асобаў у цывільным з рацыямі ў руках. Да яе ўвесь далучаюцца ўсё новыя людзі, і ня толькі пэнсійнага веку.
(Карэспандэнтка: ) “Чарга толькі пачынаецца — ці не баіцеся марозу?”
(Юнак: ) “Ды не, ёсьць жа нават такая традыцыя: пакупацца ў пельцы пад ільдом. Людзі наадварот здаравеюць, вылечваюцца нават. Людзям вера ў гэтую ваду дапамагае”.
(Карэспандэнтка: ) “А што звычайна робіце з вадой?”
(Юначка: ) “Твар мыем і па тры глыткі выпіваем”.
(Карэспандэнтка: ) “І дапамагае?”
(Іншая юначка: ) “Ну, можа, і дапамагае. Усё ж, пакуль што дрэннага нічога ня здарылася”.
(Карэспандэнтка: ) “Ці часта ходзіце ў царкву ўвогуле?”
(Юначка: ) “Не, мы студэнткі, і часу няма”.
(Іншая юначка:) “Толькі па вялікіх сьвятах”.
Паводле супрацоўніка Петрапаўлаўскай царквы, які не пажадаў гаварыць пры ўключаным дыктафоне, сёлета людзей у храме значна менш, чым у мінулыя гады — гэта з-за моцнага марозу. Многія людзі, якія ня вераць, таксама прыходзяць выключна па ваду, не беручы ўдзелу ў сьвяточных набажэнствах. Але паводле айца Генадзя, праваслаўная царква ставіцца да гэтага прыхільна.
(Генадзь: ) “Кожны бярэ тое, што яму падабаецца, і што яму хочацца: людзі ходзяць па ваду і вельмі радыя ды шчасьлівыя, што могуць набраць сёньня вады. Нехта ходзіць прычашчацца, нехта ходзіць хрысьціцца — у нас свабода, поўная свабода. Менавіта ў праваслаўнай царкве — поўная свабода”.
(Карэспандэнтка: ) “Ці доўга вы стаялі па ваду, ці не зьмерзьлі?”
(Спадарыня: ) “Не, нядоўга, хвілін дваццаць”.
(Іншая спадарыня: ) “Не, не памерзьлі. Зайшлі ў царкву, там цёпла, усё нармалёва”.
(Карэспандэнтка: ) “Што робіце з вадой?”
(Спадарыня: ) “П’ём, кватэру асьвячаем”.
(Карэспандэнтка: ) “Дапамагае?”
(Спадарыня: ) “Дапамагае. Нават у царкве пабудзем, і адразу ўсе хваробы адыходзяць”.
Чарга каля царквы пад пільнай увагай некалькіх міліцыянтаў і асобаў у цывільным з рацыямі ў руках. Да яе ўвесь далучаюцца ўсё новыя людзі, і ня толькі пэнсійнага веку.
(Карэспандэнтка: ) “Чарга толькі пачынаецца — ці не баіцеся марозу?”
(Юнак: ) “Ды не, ёсьць жа нават такая традыцыя: пакупацца ў пельцы пад ільдом. Людзі наадварот здаравеюць, вылечваюцца нават. Людзям вера ў гэтую ваду дапамагае”.
(Карэспандэнтка: ) “А што звычайна робіце з вадой?”
(Юначка: ) “Твар мыем і па тры глыткі выпіваем”.
(Карэспандэнтка: ) “І дапамагае?”
(Іншая юначка: ) “Ну, можа, і дапамагае. Усё ж, пакуль што дрэннага нічога ня здарылася”.
(Карэспандэнтка: ) “Ці часта ходзіце ў царкву ўвогуле?”
(Юначка: ) “Не, мы студэнткі, і часу няма”.
(Іншая юначка:) “Толькі па вялікіх сьвятах”.
Паводле супрацоўніка Петрапаўлаўскай царквы, які не пажадаў гаварыць пры ўключаным дыктафоне, сёлета людзей у храме значна менш, чым у мінулыя гады — гэта з-за моцнага марозу. Многія людзі, якія ня вераць, таксама прыходзяць выключна па ваду, не беручы ўдзелу ў сьвяточных набажэнствах. Але паводле айца Генадзя, праваслаўная царква ставіцца да гэтага прыхільна.
(Генадзь: ) “Кожны бярэ тое, што яму падабаецца, і што яму хочацца: людзі ходзяць па ваду і вельмі радыя ды шчасьлівыя, што могуць набраць сёньня вады. Нехта ходзіць прычашчацца, нехта ходзіць хрысьціцца — у нас свабода, поўная свабода. Менавіта ў праваслаўнай царкве — поўная свабода”.
