Юнак: “Так, я чуў пра “Эўрапейскі марш”. Ён пачнецца 14 кастрычніка ў 14.00 на Кастрычніцкай плошчы. Зьбіраюся пайсьці”.
Спадар: “Чуў пра “Эўрапейскі марш”. Мабыць, пайду”.
Дзяўчына: “Нічога ня чулі”.
Спадар: “Мой сябар нешта казаў. Можа, сходзім туды і мы, на “Эўрапейскі марш”.
Юнак: “Я бачыў абвесткі на слупах”.
Карэспандэнтка: “А самі зьбіраецеся туды?”
Юнак: “Не. Ня ўдзельнічаю я ў такіх акцыях, не прыслухоўваюся да такіх абвестак”.
Спадарыня: “Напэўна, гэта марш за тое, каб Беларусь уступіла ў Эўразьвяз? Так, я чула. На жаль, мяне ня будзе ў Менску, а інакш далучылася б”.
Дзяўчына: “Нешта такое чула, што моладзь зьбіраецца і патрабуе, каб у эўрапейскія дзяржавы можна было б езьдзіць бязь візаў”.
Спадар: “Чуў, што “Эўрапейскі марш” будзе праз рэспубліку праходзіць, толькі ня памятаю, на роварах альбо бегчы будуць”.
Юнак: “Я толькі чуў, што ён будзе, але ня ведаю, калі”.
Карэспандэнтка: “Але хацелі б даведацца?”
Юнак: “Так, мне гэта цікава”.
Дзяўчына: “Нам учора раздавалі бюлетэні “Што можа Эўрапейскі Зьвяз зрабіць для Беларусі”.
Спадарыня: “Чула, што гэты марш — за ўступленьне Беларусі ў Эўразьвяз”.
Карэспандэнтка: “Ці зьбіраецеся далучыцца?”
Спадарыня: “Не, страшна. У нас у краіне гэта небясьпечна. І толькі страх не дазваляе”.
Карэспандэнтка: “Але марш дазволены”.
Спадарыня: “Дазволены? Тады пойдзем”.
Дзяўчына: “За гэта могуць адлічыць з вучобы”.
Юнак: “Трэба абавязкова пайсьці, падтрымаць “Эўрапейскі марш”.
Спадар: “Здаецца, навіна ўчора была на сайце tut.by, што яго дазволілі. На жаль, у мяне няма часу, я шмат працую”.
Юнак: “Чуў, што прыяжджаюць нейкія людзі з Эўропы, каб паўдзельнічаць у маршы наконт Чарнобылю”.
Дзяўчына: “Эўрапейскі марш свабоды?”
Юнак: “Мы туды не зьбіраемся, таму што мы не актыўныя барацьбіты за незалежнасьць. Мы ўжо на гэта забілі. Мы зразумелі, што бессэнсоўна змагацца”.
Спадар: “Так, мы чулі пра марш. Нам у эканамічным унівэрсытэце забаранілі ісьці туды”.
Юнак” Мы ведаем, што ён дазволены. Але папярэдзілі, каб ня мець лішніх турботаў, не хадзіць туды”.
Карэспандэнтка: “І ня пойдзеце?”
Юнак: “Будзем бачыць”.
Спадар: “Я ня думаю, што ў нас існуе сіла, якая б змагла перамагчы гэты рэжым”.
Юнак: “Я наагул супраць уступленьня Беларусі ў Эўрапейскі Зьвяз. Я лічу, што для Беларусі гэта будзе дрэнна”.
Спадар: “Чуў пра “Эўрапейскі марш”. Мабыць, пайду”.
Дзяўчына: “Нічога ня чулі”.
Спадар: “Мой сябар нешта казаў. Можа, сходзім туды і мы, на “Эўрапейскі марш”.
Юнак: “Я бачыў абвесткі на слупах”.
Карэспандэнтка: “А самі зьбіраецеся туды?”
Юнак: “Не. Ня ўдзельнічаю я ў такіх акцыях, не прыслухоўваюся да такіх абвестак”.
Спадарыня: “Напэўна, гэта марш за тое, каб Беларусь уступіла ў Эўразьвяз? Так, я чула. На жаль, мяне ня будзе ў Менску, а інакш далучылася б”.
Дзяўчына: “Нешта такое чула, што моладзь зьбіраецца і патрабуе, каб у эўрапейскія дзяржавы можна было б езьдзіць бязь візаў”.
Спадар: “Чуў, што “Эўрапейскі марш” будзе праз рэспубліку праходзіць, толькі ня памятаю, на роварах альбо бегчы будуць”.
Юнак: “Я толькі чуў, што ён будзе, але ня ведаю, калі”.
Карэспандэнтка: “Але хацелі б даведацца?”
Юнак: “Так, мне гэта цікава”.
Дзяўчына: “Нам учора раздавалі бюлетэні “Што можа Эўрапейскі Зьвяз зрабіць для Беларусі”.
Спадарыня: “Чула, што гэты марш — за ўступленьне Беларусі ў Эўразьвяз”.
Карэспандэнтка: “Ці зьбіраецеся далучыцца?”
Спадарыня: “Не, страшна. У нас у краіне гэта небясьпечна. І толькі страх не дазваляе”.
Карэспандэнтка: “Але марш дазволены”.
Спадарыня: “Дазволены? Тады пойдзем”.
Дзяўчына: “За гэта могуць адлічыць з вучобы”.
Юнак: “Трэба абавязкова пайсьці, падтрымаць “Эўрапейскі марш”.
Спадар: “Здаецца, навіна ўчора была на сайце tut.by, што яго дазволілі. На жаль, у мяне няма часу, я шмат працую”.
Юнак: “Чуў, што прыяжджаюць нейкія людзі з Эўропы, каб паўдзельнічаць у маршы наконт Чарнобылю”.
Дзяўчына: “Эўрапейскі марш свабоды?”
Юнак: “Мы туды не зьбіраемся, таму што мы не актыўныя барацьбіты за незалежнасьць. Мы ўжо на гэта забілі. Мы зразумелі, што бессэнсоўна змагацца”.
Спадар: “Так, мы чулі пра марш. Нам у эканамічным унівэрсытэце забаранілі ісьці туды”.
Юнак” Мы ведаем, што ён дазволены. Але папярэдзілі, каб ня мець лішніх турботаў, не хадзіць туды”.
Карэспандэнтка: “І ня пойдзеце?”
Юнак: “Будзем бачыць”.
Спадар: “Я ня думаю, што ў нас існуе сіла, якая б змагла перамагчы гэты рэжым”.
Юнак: “Я наагул супраць уступленьня Беларусі ў Эўрапейскі Зьвяз. Я лічу, што для Беларусі гэта будзе дрэнна”.
