«Вайна радыкальна памяняла і нашу агульную, і маю ўласную сытуацыю. Мая сям’я рэзка апынулася ў рэальнай небясьпецы, на вайне, зь няпэўнымі сучаснасьцю і будучыняй, і мае патрэбу ў маёй прысутнасьці і падтрымцы. За тыдзень вайны я зразумела, што не магу ня быць зь імі побач у гэтай бядзе. І, зразумела, не магу ня быць яшчэ адным салдатам на ўкраінскім фронце ў гэтай нашай агульнай вайне. Пра салдата я пакуль не літаральна, але я ехала з плянам, што і як я магу рабіць тут на карысьць і ўкраінцам, і беларусам, маю намер стаць часткай беларускага супраціву тут. Бо зараз зрынуць рэжым Лукі магчыма толькі пасьля перамогі Ўкраіны», — напісала Гацура-Яворская.
Яна падкрэсьліла, што лічыць сваё рашэньне выехаць з краіны слушным, аднак прыняць яго было няпроста.
Таксама грамадзкая актывістка выказала сваю думку пра цяперашняе становішча ўнутры Беларусі.
«Апошнія дні бачыла ў стужцы пра „не атрымалася“. Мая думка як чалавека, які да апошняга заставаўся ў краіне ў супраціве: па-першае, пакуль не атрымалася, па-другое, абсалютна дакладна вымераны вынік — у рэжыму таксама не атрымалася. Мінула паўтара года, а сытуацыю ў краіне можна ўтрымліваць толькі тэрорам, і гэта ім ніяк не дапамагае перагарнуць старонку...».
Пра беларусаў, якія працягваюць жыць ва ўмовах бесьперапыннага тэрору і рэпрэсій, Тацяна кажа наступнае:
«Беларусы з пачатку вайны наслухаліся пра „баязьліўцаў“ і „цярпіл“, бо ня ўсталі і ня зрынулі рэжым за адзін дзень. Вядома, гэта гавораць людзі, якія ведаюць, што такое дыктатура, толькі па азначэньні са слоўніка. Украінцы не разумеюць, што быць беларусам у Беларусі — як быць украінцам у ДНР/ЛНР ці як быць сёньня праўкраінскім актывістам у Херсоне, дзе выкрадаюць людзей, тэрарызуюць і страляюць. У такім стане беларусы жывуць са жніўня 2020-га.
І ўсе, хто за гэты час пад штодзённым тэрорам не сабраў валізкі і ня зьехаў — гэта не баязьліўцы. Для мяне гэта самыя мужныя, моцныя, бясстрашныя, прынцыповыя людзі, якія кожны дзень маюць магчымасьць спыніць гэтую барацьбу, але не здаюцца. З дня ў дзень. Я буду тлумачыць гэта ўкраінцам на ўсіх узроўнях, да якіх дабяруся».
Тацяна лічыць, што перамога абавязкова будзе.
«Мы справімся з Лукой і справімся з Пуціным, і справімся з нашымі стасункамі з украінцамі».
Мужа Тацяны беларускія ўлады прымусілі зьехаць зь Беларусі ва Ўкраіну. Там знаходзіліся і непаўналетнія дзеці Тацяны.
Вайна Расеі супраць Украіны
- А 5-й гадзіне раніцы 24 лютага 2022 году кіраўнік Расеі Ўладзімір Пуцін заявіў пра пачатак ваеннай апэрацыі супраць Украіны на Данбасе па просьбе груповак «ДНР» і «ЛНР». 21 лютага падчас тэлезвароту да расейцаў Пуцін назваў так званыя «ДНР» і «ЛНР» незалежнымі дзяржавамі ў межах абласьцей. 22 лютага Савет Фэдэрацыі ратыфікаваў гэтае рашэньне.
- Расейскія войскі атакавалі ў тым ліку з тэрыторыі Беларусі, выкарыстоўваючы лётнішчы, базы і дарогі. Прадстаўнікі рэжыму Лукашэнкі апраўдваюць вайну, яго праціўнікі лічаць тэрыторыю Беларусі акупаванай, многія заклікаюць да супраціву расейскім захопнікам.
- Насуперак заявам Пуціна пра атакі выключна на вайсковыя аб'екты, расейцы бамбяць школы, дзіцячыя садкі і жылыя кварталы ўкраінскіх гарадоў.
- 2 красавіка 2022 году, пасьля вызваленьня гораду Буча пад Кіевам, фотакарэспандэнты апублікавалі дзясяткі фотаздымкаў, на якіх відаць сотні нябожчыкаў, ахвяр масавых забойстваў, учыненых расейскімі войскамі. Многія пахаваныя ў стыхійных брацкіх магілах. Вялікія разбурэньні прынесла расейская акупацыя і Барадзянцы.
- З 24 лютага Расея захапіла толькі адзін абласны цэнтар — Херсон. Расейскія войскі адступілі зь яго і з правабярэжнай часткі Херсонскай вобласьці ў лістападзе 2022 году. Горад быў акупаваны расейскімі войскамі ў першыя дні вайны фактычна без баёў. Увосень 2022 году ўкраінскія войскі правялі маштабны контранаступ, у выніку якога расейскія сілы пакінулі большасьць сваіх пазыцый у Харкаўскай вобласьці.
- Нягледзячы на першапачатковыя заявы Пуціна пра тое, што акупацыя ўкраінскіх тэрыторыяў не ўваходзіць у пляны ўварваньня, 30 верасьня 2022 году была абвешчана анэксія чатырох вобласьцяў Украіны (Данецкай, Запароскай, Луганскай і Херсонскай), у тым ліку і тэрыторыяў, якія Расея не кантралявала.
- 21 верасьня 2022 году Пуцін заявіў пра мабілізацыю ў Расеі. Пасьля гэтай заявы тысячы расейцаў накіраваліся на памежныя пункты і пачалі выяжджаць у Грузію, Казахстан, Армэнію, Манголію, Фінляндыю і іншыя краіны. У самой Расеі праціўнікі вайны падпалілі некалькі вайсковых камісарыятаў.
- У 2023 годзе Лукашэнка і Пуцін заявілі пра разьмяшчэньне ў Беларусі расейскай ядзернай зброі. 13 чэрвеня Лукашэнка сказаў, што частка ядзернай зброі ўжо дастаўлена з РФ у Беларусь. 16 чэрвеня Пуцін таксама заявіў, што першыя ядзерныя зарады ўжо дастаўленыя на тэрыторыю Беларусі, а астатнюю частку перамесьцяць «да канца лета або да канца году».
- 3 верасьня ўкраінскі брыгадны генэрал Аляксандар Тарнаўскі заявіў, што Ўзброеныя сілы Ўкраіны прарвалі першую лінію абароны на запароскім кірунку, на якую расейцы выдаткавалі больш за ўсё рэсурсаў.
- У канцы 2023 і на пачатку 2024 расейцы працягвалі масавыя абстрэлы ўкраінскіх гарадоў: Дніпры, Кіеве, Харкаве, Адэсе і іншых месцах дзясяткі людзей загінулі і атрымалі раненьні. Украінскі бок у адказ абстрэльваў расейскі Белгарад, некалькі чалавек загінулі. Узброеныя сілы дзьвюх краін рэгулярна атакуюць падкантрольныя адна адной тэрыторыі бесьпілётнікамі.
- Агулам з пачатку 2024 году ўкраінскія дроны пашкодзілі 18 расейскіх НПЗ, што прывяло да скарачэньня вытворчасьці амаль на 14%. У сакавіку былі атакаваныя такія абʼекты, як Разанскі НПЗ «Раснафты» і завод «Лукойла» ў Кстове ў Ніжагародскай вобласьці. Абодва ўваходзяць у топ-10 найбуйнейшых НПЗ Расеі і забясьпечваюць бэнзінам Маскву.
- Незалежная праверка інфармацыі пра ваенныя дзеяньні, якую даюць афіцыйныя асобы розных бакоў, не заўсёды магчымая.
