Як нагадвае праваабарончы цэнтар «Вясна», яго абвінавацілі ў тым, што ён 4 кастрычніка на «Маршы вызваленьня палітвязьняў» блякаваў рух счэпкамі, заляпляў налепкамі камэры відэаназіраньня каля ЦІП і ІЧУ ГУУС Менгарвыканкаму, чым прыпыніў працу гэтых установаў, а таксама блякаваў рух на Акрэсьціна.
Пражэньнікава абвінавацілі ў прыпыненьні руху блізу 50 транспартных сродкаў у Менску 4 кастрычніка.
Дзяржаўная абвінаваўца падчас судовых спрэчак заявіла, што віна Ігара Пражэньнікава цалкам даказаная: ён браў актыўны ўдзел у групавых дзеяньнях, якія груба парушаюць грамадзкі парадак, аказаў непадпарадкаваньне прадстаўнікам улады, перашкаджаў руху транспарту.
«Актыўная роля Пражэньнікава пацьвярджаецца відэазапісамі — ён рухаўся па праезнай частцы, ішоў не ў сярэдзіне натоўпу, а заўсёды быў у першым шэрагу, вёў натоўп за сабой. Вінаватасьць Пражэньнікава цалкам пацьверджаная відэазапісамі з Акрэсьціна, калі ён наклейваў залепку на камэру», — кажа дзяржабвінаваўца.
У апошнім слове Ігар Пражэньнікаў сказаў, што на той момант у яго было імкненьне да лепшага жыцьця.
«Калі скажу, што я паддаўся натоўпу — не саграшу. Гэта быў юнацкі максымалізм. Я не апазыцыянэр, не рэвалюцыянэр, я не нясу ідэі ў масы. За кратамі прыйшло асэнсаваньне, што я патрэбны толькі сваёй сям’і, маці. Віну цалкам прызнаю, шкадую пра тое, што зрабіў», — сказаў Ігар Пражэньнікаў у сваім апошнім слове.
Судзьдзя Юлія Чыж прысудзіла Ігару 1,5 года калёніі агульнага рэжыму — роўна столькі прасіла і пракурор.
