Нікіцін сам добраахвотна зьявіўся ў паліцыю адразу ж пасьля таго, як убачыў у СМІ сваё фота у каляпушы (татарскім нацыянальным галаўным уборы). Але нават пасьля таго, як з яго афіцыйна зьнялі ўсе абвінавачваньні, яго не пакінулі ў спакоі:
- Спачатку на патрабаваньне пасажыраў яго зьнялі з самалёта, які адлятаў зь Пецярбургу ў Маскву,
- Ледзь не зьнялі з другога рэйсу,
- У маскоўскім мэтро яго паўторна затрымала паліцыя,
- На працу Нікіціна ў Ніжневартаўску паступіў званок з патрабаваньнем яго звольніць.
Нікіцін — ураджэнец Башкартастану. Ягоная маці — татарка, бацька — рускі. Андрэй Нікіцін скончыў Разанскае ваеннае вучылішча, капітан у адстаўцы. Пасьля таго, як Нікіцін прыняў іслам, ён узяў сабе імя Ільяс. Цяпер ён вучыцца ў мэдрэсэ пры мячэці Ляля-Цюльпан гораду Уфы.
Вось што Андрэй Нікіцін сказаў у інтэрвію карэспандэнту татара-башкірскай службы Радыё Свабода:
— Зьявілася інфармацыя, што вас з працы звольнілі?
— Намагаюцца прынамсі.
— Вам сказалі пра гэта?
— Так, сказалі, так, паведамілі. Я яшчэ не даехаў.
— Вы будзеце падаваць у суд на тыя СМІ, якія апублікавалі ваша фота за прычыненьне маральнай шкоды, у абарону гонару і да т. п.?
— Я яшчэ нават з юрыстамі не размаўляў, як усё гэта рабіць. Хоць яшчэ ў Маскве мне прапаноўвалі сустрэцца з юрыстамі.
— А як вы ставіцеся да таго, што ў грамадзтве так ставяцца да мусульман? Баяцца мусульман, баяцца ісламу...
— Я не лічу, што ўсё грамадзтва так думае. Напрыклад, тыя, з кім я размаўляў са службы бясьпекі ў Санкт-Пецярбургу, яны правялі расьсьледаваньне, там адэкватныя людзі, яны адэкватна рэагуюць, я вольна выехаў зь Пецярбургу. Ёсьць частка людзей, якая нэгатыўна ставіцца да мусульман, але іх меншасьць.
— Зьявілася інфармацыя, што ў мэтро вас ізноў затрымалі. Вас доўга трымалі? Якія прэтэнзіі прад’явілі?
— Не, затрымалі да высьвятленьня абставінаў. Хвілін праз 15 адпусьцілі.
— Вас таксама зьнялі з рэйса, таму што іншыя пасажыры спалохаліся ляцець у адным самалёце з вамі...
— Гэта цяжкае, складанае пытаньне. Мне пакрылі кошт праезду, але як гэта з юрыдычнага пункту гледжаньня, я ня ведаю, не разьбіраўся пакуль у юрыдычных тонкасьцях.
Калі я ляцеў зь Пецярбургу, там таксама ўзьнікла такая ж сытуацыя — нэгатыўная рэакцыя пасажыраў, але камандзір карабля прыняў валявое рашэньне, і нас адбуксіравалі на ўзьлётную паласу, і мы паляцелі. Пакуль я ляцеў зь Пецярбургу ў Маскву, там вырашылася гэтае пытаньне, а вось у Маскве мяне зьнялі з рэйсу.
— Гэта значыць, вы не зь Пецярбургу, а з Масквы не змаглі паляцець?
— Так, я ў Уфе, зьехаў з Масквы аўтатранспартам.
— Вы ўвесь час хадзіце ў чорным каляпушы, нягледзячы на неадназначную рэакцыю мінакоў?
— Ён ня чорны, ён цёмна-сіні. Так, гэта маё штодзённае адзеньне.
Да нядаўняга часу рэагавалі больш-менш спакойна, зьвярталі ўвагу, але адэкватна.
Некаму трэба пасеяць варожасьць...
— Што вы адчулі тады, калі ўбачылі сваё фота ў хроніках СМІ. І чаму самі пайшлі ў паліцыю, не спалохаліся?
— А чаго баяцца? Я пайшоў зь мірам. Я пайшоў вырашаць пытаньне за ўсю уму [мусульманскую супольнасьць], таму што цяпер ўсіх мусульман будуць лічыць тэрарыстамі. Таму.
— З вас цяпер цалкам усе абвінавачваньні і падазрэньні зьнялі? Ніякіх прэтэнзій з боку праваахоўных органаў не?
— Не, прэтэнзій ніякіх няма. Падазрэньні усе былі зьнятыя адразу, праз 12 гадзін выйшла рашэньне.
Ад выбуху 3 красавіка ў мэтро Санкт-Пецярбургу, паводле апошніх дадзеных, загінулі 14 чалавек: 11 памерлі на месцы, трое у бальніцы — ад атрыманых траўмаў.
