«Мы правяраем гэтую інфармацыю. Але пакуль мы ня можам пацьвердзіць гэты факт [рабства], бо можа быць зусім наадварот. Напрыклад, летась расейскія СМІ перадалі, што нібыта ў Кіргізстан гвалтоўна вывезьлі дваіх дзяцей, зьдзекаваліся зь іх. А потым высьветлілася, што іх проста вывезьлі з краіны, і да гэтага часу амбасада не высьветліла як», — заявілі ў прэс-службе МУС.
Паводле сюжэту Першага каналу, расеец Сяргей Чорненькі 16 гадоў нібыта правёў у рабстве ў Талаской вобласьці Кіргізстану.
«Я быў там рабом. За ўсе 16 гадоў у мяне не было ніводнага выхаднога. Працаваў ад усходу да заходу сонца, — падзяліўся сваёй гісторыяй з журналістам Першага каналу Сяргей Чорненькі. — Жыў у „бярлозе“ паўтара на паўтара мэтра. Мне нават дзякуй не казалі».
Карэспандэнт «Настоящего времени» Жыбек Бегаліева наведала вёску, дзе расеец нібыта знаходзіўся ў «рабстве», і знайшла тое месца, дзе здымачная група знайшла ўцекача, які нібыта цудам выратаваўся.
Карэспандэнту НВ удалося знайсьці недакладнасьці ў рэпартажы расейскага Першага каналу, а менавіта:
Месца, дзе нібыта сустрэлі Сяргея Чорненькага: на самай справе момант сустрэчы зьняты не ў Таласкай вобласьці, як сьцьвярджаюць карэспандэнты праграмы «Жди меня», а ў Чуйскай, у 80 км ад Бішкеку.
Жыхары вёскі паведамілі, што ніхто сілком Сяргея Чорненькага не трымаў. «Ён мог зайсьці да любога з суседзяў, меў зносіны з усімі. Яны яго кармілі, давалі грошы. Калі б ён хацеў, пайшоў бы, хто яго трымаў. Ён проста ня ведаў куды ісьці, было б куды, пайшоў», — сказаў жыхар вёскі Талент Наматаў.
Чалавек, які нібыта трымаў расейца ў рабстве, Саарбек Мамбеталіеў, паведаміў карэспандэнту НВ, што ён некалькі разоў спрабаваў адшукаць родных Сяргея Чорненькага — па яго словах, ён дасылаў у Краснакаменск не адну тэлеграму.
Паводле Мамбеталіева, адзін з суседзяў, якія працуюць у Чыце, знайшоў жонку Сяргея Чорненькага, аднак жанчына ад мужа адмовілася: «Жонка сказала: „Для нас ён даўно памёр“. Праўда, малодшая дачка сказала, што паедзе разам з нашым суседам у Кіргізстан паглядзець на бацьку, але раніцай, калі ён паехаў па яе, маці не дазволіла дачцэ ехаць».
Саарбек Мамбеталіеў паказаў пакой, у якім жыў расеец. У гаспадарцы ён займаўся быдлам, за работу грошай яму плацілі трохі, але паілі, кармілі і апраналі, сказаў фэрмэр.
Па словах жыхароў вёскі, расейцу давалі поўную свабоду: «Ён шпацыраваў дзе хоча. Калі ён толькі прыйшоў, сапраўды, быў алкаш, выглядаў жудасна. Я сьцірала яго вопратку таксама, як і сваіх дзяцей. Ён сам ніколі ня мыў. Я сілком прымушала яго мыцца, каб ён чыстым быў, таму што госьці прыходзяць, людзі».
Атыркуль Сулайманава распавяла, што расеец зьявіўся ў іх у вёсцы 16 гадоў таму. Як яна зразумела зь яго аповеду, ён прыехаў з Расеі, прадаўшы бацькоўскі дом, усё грошы прапіў, а пашпарт страціў.
Падобную гісторыю «выратаваньня» год таму паказалі адразу некалькі фэдэральных расейскіх каналаў. Тады супрацоўнікі амбасады нібыта выратавалі ад продажу на органы дзяцей грамадзянкі Расеі. Малым тады таксама зрабілі ў пасольстве пашпарты і вывезьлі ў расейскі дзіцячы дом. Аднак пазьней, мясцовыя журналісты высьветлілі, што гэтая гісторыя таксама апынулася выдуманай расейскімі журналістамі.
