«Верым!», «Можам!», «Пераможам!» — больш засяроджана, чым звычайна, гаворыць для Мары Зьміцер. Двухгадовая гарэза ў сваю чаргу паўтарае па-свойму: «Мы ня можам!», «Мы ня можам!».
«Кінь дурное, Зьміцер!» — я спрабую ўмяшацца ў навучальны працэс.
«Не, ну а што зь ёй рабіць? Мара, слухай уважліва і паўтарай за мною. „Ве-рым-Мо-жам-Пе-ра-мо-жам“», — па складах прамаўляе ён, ня думаючы адступаць.
«Мы не можам! Мы не можам!» — скача па канапе Марка, шчасьлівая ад такой пільнай увагі да яе скандаваньня.
«Зьміцер, што тут паробіш, калі яна мае рацыю! — сьмяюся я. — Але павер, як толькі яна падрасьце, у яе ўсё атрымаецца. Ва ўсіх сэнсах слова».
Наста Дашкевіч
Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org
