Актывістаў, якія падчас зьбіраньня подпісаў за вылучэньне кандыдатамі ў дэпутаты парлямэнту сьпявалі песьні, вінавацяць у правядзеньні несанкцыянаванай вулічнай акцыі.
Відаць, што судзьдзя Ўладзімер Царыкаў рыхтаваўся да працэсу сур’ёзна: загадзя нават быў запрошаны перакладчык зь веданьнем беларускай і расейскай моваў, прычым не абы-хто, а кандыдат філялягічных навук зь Віцебскага дзяржаўнага ўнівэрсытэту.
Аднак пратаколы, напісаныя «пад капірку», не адлюстроўвалі сутнасьці падзеяў 27 ліпеня. У той дзень Тацяна Севярынец, Алена Шабуня і Георгі Станкевіч ладзілі супольны пікет па зборы подпісаў, падчас якога заадно віншавалі мінакоў з гадавінай прыняцьця Дэклярацыі аб дзяржаўным сувэрэнітэце Беларусі. І прасьпявалі гімн «Магутны Божа», а «бард Свабоды» Георгі Станкевіч выканаў і ўласную песьню «Сьцяг».
«У пратаколе напісана, што кожны з нас выражаў „грамадзка-палітычныя меркаваньні, трымаючы бел-чырвона-белы сьцяг“ і сьпяваючы песьні. Але я сьцяга ня меў, толькі сьпяваў. І ўжо шкадую, што выканаў занадта мала песень, раз усё адно дайшло да суду», — сказаў на працэсе Георгі Станкевіч.
«Я ўвогуле не сьпявала, толькі трымала сьцяг. У пратаколе напісана мана. Гэта ня лічачы таго, што абвінавачаньне ў несанкцыянаваным пікетаваньні — поўная бязглузьдзіца. Паводле выбарчага заканадаўства мы ня мусім прасіць дазволу ў раённай адміністрацыі. Наш абавязак толькі — каб мы не зьбіралі подпісы ў месцах, дзе гэта забаронена выканкамамі. Гэтага абавязку мы прытрымліваліся пільна», — сказала Алена Шабуня.
Дэталёвае тлумачэньне інцыдэнту дала Тацяна Севярынец:
«Як асобы, якія прэтэндавалі на ўдзел у выбарах у якасьці кандыдатаў, мы мелі права праводзіць пікеты па зборы подпісаў. І вырашылі рабіць гэта супольна. Сабраўшыся на вуліцы Леніна на баку гандлёвага цэнтру „Марка-сіці“, мы зразумелі, што размаўляць зь мінакамі нам перашкаджае гук рэклямных ролікаў, якія трансьлююцца побач на вялікім экране. І мы дамовіліся, каб перайсьці на другі бок вуліцы. Але там мінакоў было значна менш. Не ўдалося прыцягнуць увагу людзей нават тым, што мы пачалі сьпяваць. Адзінае, чаго мы дамагліся, — гэта пільнай увагі з боку міліцыі».
Судзьдзя Ўладзімер Царыкаў перапытаў, ці атрымлівалі актывісты заўвагі ад прысутных супрацоўнікаў міліцыі за свае сьпевы.
«Нам не сказалі ніводнага слова, толькі моўчкі ўсё здымалі на відэакамэры. А праз колькі дзён нас выклікалі ў Кастрычніцкі РАУС, бо палкоўнік Ігар Скарыновіч, намесьнік начальніка міліцыі грамадзкай бясьпекі Віцебскага аблвыканкаму, напісаў на нас рапарт. Мы далі тлумачэньні, а пасьля напісалі скаргу на спадара Скарыновіча — што ён ня ведае выбарчага заканадаўства, раз у пікеце па зборы подпісаў бачыць парушэньне правапарадку», — сказала Алена Шабуня.
На яе думку, менавіта скарга на міліцэйскага начальніка прывяла да таго, што ўсіх трох экс-кандыдатаў у дэпутаты сёньня судзяць. Бо справу за сьпевы ўжо былі скасавалі, аднак пасьля скаргі на Ігара Скарыновіча аднавілі.
Пасьля таго як судзьдзя абвясьціў перапынак да 16-й гадзіны 26-га верасьня, «каб разабрацца ў акалічнасьцях, якія не знайшлі адлюстраваньня ў пратаколах», актывісты хадайнічалі, каб спадара Скарыновіча таксама выклікалі на працэс. А яшчэ — старшыняў акруговых камісіяў, бо пікет 27 ліпеня быў не адзіны, дзе актывісты сьпявалі, і ні разу яны не атрымалі ніводнай заўвагі за такія дзеяньні.
Тацяну Севярынец, Алену Шабуню і Георгія Станкевіча кансультуе праваабаронца Павал Левінаў. Падтрымаць актывістаў у судзе прыйшлі іхныя аднадумцы з аргкамітэту па стварэньні партыі БХД і іншых партыяў ды грамадзкіх арганізацыяў.
