Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Нажніцы


Іван Галаганаў. Піянэр. 1944
Іван Галаганаў. Піянэр. 1944

Іду ў школу на першаверасьнёўскую лінейку.

Тыдзень таму бацька мяне пастрыг тупымі нажніцамі, як барана. Я плакаў, а ён стрыг.

Яшчэ пару гадоў таму мяне ня вельмі хваляваў мой выгляд. Цяпер жа я іду ў сёмы клас. Са мной вучыцца дзяўчына, якой я хачу спадабацца. На мяне, пастрыжанага пад барана, яна і не паглядзіць.

На вуліцы сонечна і амаль горача. Я іду ў школу ў шапцы, каб ніхто ня бачыў маёй прычоскі.

Я ня думаю пра вучобу. Я думаю пра тупыя нажніцы, якія наступным летам за некалькі дзён да стрыжкі выкіну ў сажалку.

Ды ўсё роўна бацька мяне пастрыжэ, як барана, іржавымі тупымі нажніцамі, якія прынясе з паветкі, дзе яны ляжалі некалькі гадоў бяз справы...

Віктар Шніп

Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG