У навуковую экспэдыцыю ўзялі мяне з дачкою. Адвячоркам дачка прыснула на маім плечуку, і мне ніяк не выпадае выйсьці разам з усімі з машыны. Урэшце прачынаецца, я хапаю фотаапарат і бягу на падворак да прыгожай кабеты за восемдзесят.
Мяне хуценька папярэджваюць:
— Фатаграфаваць нельга! Гаспадыня супраць. Яна толькі з гароду.
Вядома, ніводная гаспадыня не чакае навукоўцаў, і таму амаль заўжды «з гароду».
— А вы сказалі ёй, што яна прыгожая?
— Не.
А я кажу. І кабета забываецца, што «з гароду», і я фатаграфую дасхочу.
І яшчэ ніводная прыгожая кабета мне не адмовіла, бо заўжды кажу праўду і сама ў гэты час прыгажэю.
Аксана Спрынчан
Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org
