Месяц над хатай — нібыта над выспай, дзе дачка чытае «Рабінзона Круза». І ня можа даўмецца, чаму дзікуны ядуць дзікуноў, і хіба чалавек смачны?
Нясмачны...
Усё нясмачнае — карыснае...
Месяц, рыхтык вуха, што слухае, і, не раўнуючы — сэрца, якое б’ецца ад радасьці: «Як добра, што яны ўсе разам лятуць да зор, а не да мяне!»
Аксана Спрынчан
Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org
