Беларусь кожны бачыць сваімі вачыма. Нехта бачыць блакітныя азёры і зялёныя лясы, нехта трактары і БелАЗы, нехта сінявокіх дзетак і беларусачак з косамі, нехта брудную ваду і запляваныя пад’езды, нехта пакуты Другой сусьветнай, нехта п’яных і сірот, нехта турмы і зоны, нехта рэдкіх птушак, зуброў і ваўкоў, нехта бяздомных і інвалідаў, нехта славу ВКЛ, а нехта партызанаў, нехта Пагоню, а нехта савецкае мінулае, нехта праваслаўных, нехта уніятаў, а нехта пратэстантаў, нехта беларускую мову, а нехта рускую, нехта васількі, а нехта балоты...
Толькі Госпад бачыць зьзяючую бельлю бела-Белую Русь, абмытую чырвонай крывёю Ісуса Хрыста, менавіта так, як гэта сымбалізуе бел-чырвона-белы сьцяг.
Světlana Vránová
Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org
