Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Любоў


Жан-Антуан Вато, «Неспадзяванка» (1718)
Жан-Антуан Вато, «Неспадзяванка» (1718)

Крама зачыняецца. Трэба пасьпець. Цёмна. У тарцы майго дому сьвеціцца акно, зь якога лятуць гукі гульбы. На акно глядзіць маладая кабета. Вяртаюся. У двор заяжджае міліцэйскі легкавік. Спыняюся, запальваю цыгарэту, гляджу.

Міліцыянты дзелавіта дастаюць аўтаматы «калашы» і бронекамізэлькі. Экіпіруюцца. Падыходзяць да жанчыны.

— Там, — кіруе рукой на акно спадарыня.

Прыветлівая, добра апранутая. Крыху разгублена ўсьміхаецца.

— Мне сказалі, што ён там.

Міліцыянты кажуць штосьці нягучна. Ня чую.

— Не, я не пайду, а раптам на мяне кінуцца?!

Міліцыянты штосьці кажуць, па жэстыкуляцыі бачна, што задаюць пытаньне. Кабета адказвае так, што чутна ўсяму двару:

— Не магу яго забраць.

Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG