Першыя самазадаволена парыгваюць тлустай лічбай, бессаромна забыўшыся на сьмяротны грэх абжорства. Другія самазадаволена пасапваюць, абвясьціўшы чарговую маральную перамогу.
«Ціхі час».
Трэція блукаюць па задымленых прасторах інтэрнэту, дабіваючы ўяўных ворагаў – агентаў КДБ, шэльмаў і здраднікаў – са свайго ж лягеру. Тут жа зьбіраюцца ў кучкі. Гучаць клятвы – ніколі ні з кім не супрацоўнічаць! Клянуцца на сымбалях нянавісьці. Але па-за сецівам іх не чуваць.
Па-за сецівам ёсьць яшчэ чацьвёртыя, імёны якіх мы звычайна даведваемся пад чарговыя выбары. Зноў усё закіпіць у неабыякавых душах. Нежартоўныя жарсьці зноў рассвараць учорашніх аднадумцаў і зьвядуць разам жабу з жуком. Але пакуль і ў чацьвёртых таксама – сіеста, якая больш нагадвае дзіцячую гульню ў маўчанку.
Ехали цыгане, кошку потеряли,
Кошка сдохла, хвост облез,
Кто промолвит, тот и съест,
А кто улыбнется —
Кошачьей крови напьется.
У палітыцы тое самае. Так ня хочацца есьці гэтую даўно абрыдлую ўсім дохлую кошку ды яшчэ й піць яе кроў з усьмешкай. Але й сатысфакцыі за іншае не прадугледжана. І тут ужо ўсё наадварот як у гульні. Хто першы скажа, той і перамог.
Ня ведаю, як вы, а я дык ні разу пасьля прэзыдэнцкіх выбараў не адчуваў сябе такім заінтрыгаваным. З прэзыдэнтам і ягоным рэжымам «усё ясна», як ніколі раней – сюрпрызы з таго боку аж перавычарпаліся, настолькі там цяпер пуста, аж да страты палітычнай суб’ектнасьці дэ-факта. Само па сабе «цела» ўжо нічога ня зробіць, і ўсё, што нам застаецца, – назіраць за яго рэакцыямі на зьнешнія і ўнутраныя раздражняльнікі.
Мячык інтрыгі сёньня – на супрацьлеглым баку. Хто першы прамовіць слова, агучыць праграму, правядзе рэбрэндынг, проста хоць крыху прыцягне да сябе ўвагу, створыць інфармацыйную нагоду?
Я пра тое, што калі «ціхі час» расьцягнецца да Чарнобыльскага шляху, дык ён так «ціхім шляхам» і застанецца – бяз новай ідэі, новых герояў, новай надзеі.
І тут галоўнае слова – новае. Са старымі і сто разоў чутымі формамі трэба разьвітацца, бо ў іх энэргетычнага патэнцыялу столькі ж, колькі ў першага прэзыдэнта – лічба зь мінусам.
Эй, мэксыканцы! Далежвайце сваю сіесту, абвяшчайце фіесту! Куды нам выходзіць з нашымі маракасамі з нашага інтэрнэту? Мы таксама хочам напіцца кашэчай крыві, то бок усьміхацца гэтаму фантастычнаму жыцьцю, сваёй любімай краіне і таму, як хораша ў ёй усё ўладкавана для чалавека!
Ані гуку вакол.
Вось жа цікава – колькі працягнецца «ціхі час»? І хто першы парушыць маўчанку.
Меркаваньні, выказаныя ў блогах, перадаюць погляды саміх аўтараў і не абавязкова адлюстроўваюць пазыцыю рэдакцыі.
