Каля крыніцы — ручнікі на крыжы, грошы — на вадзе, зямлі. Адны ручнікі навейшыя, а тыя, што бліжэй да зямлі, нагадваюць анучы. Тканіна, як і чалавек, урэшце пераўтвараецца ў тло.
Стаю каля крыніцы, якая жыве (ад слова «жывец») паміж Вялікімі Нямкамі і Антонаўкай. Каля яе растуць алешыны. У часы Літвы былі яны ляснымі німфамі. Імі засталіся.
Скажы «Бог у помач! Паглядзі, што будзе!» — прыадкрыла таемнае Сьцепаніда Дзеньдобрая, якая жыла ў Навілаўцы.
— Бог у помач!
Крыніцы, як падагрэтае малако, на вачах пачалі біць мацней!
Так і цяпер: вада адгукнулася.
Жывое чуе жывое.
Ларыса Раманава
Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl. org
