Хто найбольш зацікаўлены ў фармаваньні гэтага саюзу? Што выявіла харчовая вайна? Якія пэрспэктывы эўразійскай інтэграцыі? Абмяркоўваюць аналітык Беларускага інстытуту стратэгічных дасьледаваньняў Андрэй Елісееў зь Менску і палітычны аглядальнік радыёстанцыі «Голос России» Дзьмітрый Бабіч з Масквы. Вядзе перадачу Валер Карбалевіч.
Прапануем вам тэкст перадачы ў скароце. Цалкам перадачу можна паслухаць тут.
Чаму Эўразійскі эканамічны саюз стваралі ў фарсіраваным тэмпе?
Дзьмітрый Бабіч: Немагчыма адначасова быць у зоне вольнага гандлю Эўразьвязу, і ў Мытным саюзе з Расеяй.
Андрэй Елісееў: Галоўная прычына сьпешкі — канкурэнцыя за Ўкраіну. Расея хацела пасьпець да таго, як Украіна завершыць свае перамовы аб асацыяцыі з ЭЗ, каб перацягнуць яе на свой бок.
Ці харчовая вайна паміж Беларусьсю і Расеяй — паказальная прыкмета якасьці гэтага інтэграцыйнага працэсу?
Елісееў: Апошнія падзеі на беларуска-расейскай мяжы стварылі адмоўны імідж ЭАЭС. Але такі канфлікт быў непазьбежны ў сытуацыі, калі адна краіна мытнага зьвязу ўводзіць эмбарга на імпарт харчаваньня, а дзьве другія краіны-чальцы гэтага саюзе — не уводзяць такой забароны.
Ці гатовыя Масква, Менск і Астана перадаць шэраг сваіх паўнамоцтваў наднацыянальным органам?
Бабіч: Не, такой гатоўнасьці перадаць наднацыянальным органам частку макраэканамічнай палітыкі няма. Да гэтага не гатовая ніводная з трох краін. Але спробы стварыць сваю ўласную эканамічную зону будуць працягвацца.
Елісееў: Цяжкая эканамічная сытуацыя адмоўна будзе уплываць на дзейнасьць ЭАЭС. Урады кожнай з трох краін-чальцоў саюзу будуць схіляцца да пратэкцыянізму. І гэта вялікі выклік для ЭАЭС.
