Радыё Рацыя паведамляе, што правесці пісьменьніка ў апошні шлях, акрамя родных, прыйшлі прадстаўнікі беларускай нацыянальнай меншасьці з усяго Падляшша, прадстаўнікі органаў улады, польскіх грамадзкіх арганізацыяў, сябры ды суседзі.
Пасьля паніхіды ў Прачысьценскай царкве ў Крынках адбылося пахаваньне нябожчыка на мясцовых праваслаўных могілках. Труна была накрытая бел-чырвона-белым палотнішчам. Над жалобным шэсьцем луналі беларускія нацыянальныя сьцягі, у царкве і на могілках сьпявалі гімн «Магутны Божа».
Валошка
Кропля блакіту ў сьпелым жытнёвым узьмежку. Заглядаюцца зайздросна каласы, натапырыўшы вусы.
Сыплеш сьмехам, сінявокая, і пошум таемнай надзеі коціцца па гонях. Трывожыць і падае сілу ў сьпякотным лёсе.
Сьвет малюткі сівее ў склератычным адранцьвеньні. Серп сьмерці пакідае цябе драпежным асеньнім вятрам. Збыткуюць, глумяцца над пялёсткамі ўдавінай прыгажосьці. Росную сьвежасьць палошчуць сьцюдзёныя ліўні. Ад зьнямогі горбісься ў паірдзелай дзярніне.
Ціха паміраеш.
З кнігі «Загоны» (Беласток, 1969)
Пасьля паніхіды ў Прачысьценскай царкве ў Крынках адбылося пахаваньне нябожчыка на мясцовых праваслаўных могілках. Труна была накрытая бел-чырвона-белым палотнішчам. Над жалобным шэсьцем луналі беларускія нацыянальныя сьцягі, у царкве і на могілках сьпявалі гімн «Магутны Божа».
Сакрат Яновіч
Валошка
Кропля блакіту ў сьпелым жытнёвым узьмежку. Заглядаюцца зайздросна каласы, натапырыўшы вусы.
Сыплеш сьмехам, сінявокая, і пошум таемнай надзеі коціцца па гонях. Трывожыць і падае сілу ў сьпякотным лёсе.
Сьвет малюткі сівее ў склератычным адранцьвеньні. Серп сьмерці пакідае цябе драпежным асеньнім вятрам. Збыткуюць, глумяцца над пялёсткамі ўдавінай прыгажосьці. Росную сьвежасьць палошчуць сьцюдзёныя ліўні. Ад зьнямогі горбісься ў паірдзелай дзярніне.
Ціха паміраеш.
З кнігі «Загоны» (Беласток, 1969)
