Некаторыя апытаныя мінакі казалі, што ня супраць такога рашэньня ўраду, бо дзяржава ня мусіць кантраляваць цэнаўтварэньне ўвогуле. Але пры ўмове, што ў гэтым выпадку ўлады паклапоцяцца пра сацыяльную абарону грамадзянаў.
(Спадар: ) “Мне здаецца, што так павінна й быць, бо нашая прамысловасьць у цяперашніх умовах ня здольная выпускаць прадукцыю па коштах, якія дыктуе дзяржава. Дзяржава не дае датацыяў, а значыць, ня можа й кантраляваць кошт”.
(Спадарыня: ) “Вытворцы будуць вольныя ўсталёўваць кошты — можа, гэта ня так і дрэнна. Павінная быць нейкая канкурэнцыя нават сярод гэтых тавараў. Але частка прадукцыі павінная абавязкова кантралявацца дзяржавай, бо гэта тавары першай неабходнасьці, безь якіх людзі проста ня змогуць жыць”.
(Спадарыня: ) “Гэта зьвязана зь нейкімі патрэбамі дзяржавы. Але ж дзяржава павінная клапаціцца пра людзей малазабясьпечаных і зважаць на народныя патрэбы”.
(Спадар: ) “Лічу, што гэты крок ураду не накіраваны на абарону беларускага народу. Безумоўна, прадукцыя павінная быць рэнтабэльная. Аднак гэта не азначае, што наш народ павінен жыць у галечы. Неабходна падвышаць пэнсіі й заробкі адпаведным чынам”.
Аднак пераважная бальшыня маіх выпадковых суразмоўцаў заявіла, што дзяржава павінна кантраляваць кошты на тавары першай неабходнасьці. Людзі абураныя, што ўрад больш ня лічыць такімі хлеб і малако.
(Спдарыня: ) “Думаю так, што на хлеб, малако, мяса павінна быць нейкая мяжа. Каб людзі змаглі хоць кавалак хлеба таго купіць”.
(Спадарыня: ) “Нам, пэнсіянэрам, цяжкавата давядзецца. Пасьля вайны ўсё таньнела, а цяпер вайны нямашака, а ўсё даражэе й даражэе. Чаму гэта так атрымліваецца?”
(Спадарыня: ) “Для мяне гэта вельмі важна, бо я лічуся з маладой сям’і, і любое падвышэньне коштаў вельмі адчувальнае для нашага бюджэту”.
(Спадар: ) “Трэба, каб найперш хлеб быў даступны, а пасьля ўсё астатняе. Калі на хлеб падвышаюцца кошты, то падвысяцца й на ўсё астатняе. Калі хлеб не галоўны прадукт, дык гэта ўвогуле безладзьдзе”.
(Спадарыня: ) “Канечне ж, гэта нядобра, калі чалавеку будзе недаступна зьесьці нават хлеба з вадой. Няхай на тую гарэлку падвышаюць, каб так не пілі: сьлёзы на вачах — так танна. А хлеб трэба рабіць так, каб быў найтаньнейшы”.
(Спадарыня: ) “Увогуле становішча вельмі цяжкае. Калі даражэюць усе патрэбы асноўныя, то невядома, як выжыць”.
(Спадар: ) “У нашай краіне вельмі шмат пажылых людзей, якім не хапае грошай на жыцьцё. Таму, я лічу, што выключаць з гэтага сьпісу хлеб ці малако яшчэ рана”.
Сьпіс сацыяльна-значных тавараў і паслугаў з 35 пунктаў быў зацьверджаны ў 1999 годзе. З таго часу гэты пералік скараціўся на 24 і складае 11 найменьняў.
Апошні раз пералік сацыяльна–значных тавараў урад краіны пераглядаў у сьнежні мінулага году й выключыў зь ягонага сьпісу малако, кефір, сьмятану й тварог. Такім чынам, таварамі й паслугамі першай неабходнасьці яшчэ застаюцца бульба й гародніна, мясныя й садавінныя кансэрвы для дзяцей, цукар і яго замяняльнікі для хворых цукровым дыябэтам, паслугі лазьняў і цырульняў, фізкультурна-аздараўленчыя паслугі для дзяцей і рытуальныя паслугі.
