Газэты зьвяртаюць увагу, што Колін Паўэл адмовіўся падаваць нейкія дэталі. Пры гэтым ён апісаў сытуацыю як “найбольш сур’ёзную ацэнку парамэтраў, якія можна толькі ўявіць”.
Дзяржсакратар ЗША сказаў, што інспэктары ААН у справе ўзбраеньняў павінныя мець “свабодны доступ” для кантролю падазроных аб’ектаў на ўсёй тэрыторыі Іраку. Гэтая апэрацыя пачалася адразу пасьля вайны ў Пэрсыцкай затоцы, але была перапыненая ў 1998 годзе пасьля некалькіх месяцаў несупрацоўніцтва перад амэрыканскім і брытанскім бамбаваньнем Іраку.
Адрасуючы свае словы непасрэдна кіраўніцтву Іраку, Паўэл заявіў: “Дапусьціце інспэктараў без усялякіх умоваў. Мы ня верым вам, і менавіта таму нам неабходныя інспэктары, і менавіта таму яны павінныя быць вольнымі ў выбары любога маршруту, які, зь іхнага гледзішча, неабходны, каб высьветліць, што вы ня робіце таго, у чым мы вас падазраем і што вы адмаўляеце”.
Адначасна Дзяржсакратар зазначыў, што паводле інфармацыі амэрыканскай выведкі, Ірак наўрад ці здольны распрацаваць ядзерную зброю цягам году ці крыху больш. Бязь зьнешняй дапамогі запатрабуецца значна больш часу, -- сказаў ён.
Вельмі вострыя словы знайшліся ў Паўэла і ў бок Ірану, урад якога ён абвінаваціў у дзеяньнях, якія дэстабілізуюць працу часовага ўраду Афганістану, які толькі становіцца на ногі. Таксама Дзяржсакратар скрытыкаваў Паўночную Карэю, якая “працягвае распрацоўваць і гандляваць ракетамі, якія могуць запускаць зброю масавага зьнішчэньня, у той час, як народ галадуе.”
Усе гэтыя выказваньні Паўэла расшыфроўваюць Бушава вызначэньне Іраку, Ірану і Паўночнай Карэі як “восі зла”. Але ў адрозьненьне ад Іраку, на думку Паўэла, дыялёг зь Іранам і Паўночнай Карэяй ўсё яшчэ магчымы. ЗША дадуць зразумець іранцам, што яны павінны зрабіць выбар. Дзяржсакратар заявіў: “Калі вы хочаце быць часткай сьвету, які рухаецца наперад, то настаў час, каб адмовіцца быць дзяржавай, якая фундуе тэрарызам, і выйсьці з восі зла…”
Гэтыя заявы Паўэла выклікалі крытычную рэакцыю ў Эўропе. Міністар замежных справаў Францыі Губэрт Вэдрын назваў стаўленьне Вашынгтону да тэрарызму “спрошчаным, якое зводзіць усе праблемы ў сьвеце да барацьбы супраць тэрарызму.” Вэдрын лічыць, што эўрапейцы павінныя выказвацца больш выразна, сутыкнуўшыся з тым, што ЗША дзейнічаюць паасобку, без кансультацыяў зь іншымі, прымаючы рашэньні, якія грунтуюцца на іхным уласным бачаньні сьвету і іхных уласных інтарэсах.
У якасьці прыкладу Вэдрын заакцэнтаваў розныя падыходы ЗША і Эўропы да блізкаўсходняга канфлікту. На ягоную думку, шлях ціску на палестынскага лідэра Ясіра Арафата, які абралі ЗША, ёсьць памылковым. Гэтаксама як і памылковая, з гледзішча міністра замежных справаў Францыі, падтрымка Злучанымі Штатамі рэпрэсыўнай палітыкі ізраільскага лідэра Арыэля Шарона.
