Суддзя Уладзімер Лаўроў зайздросьціць Аляксею Шыдлоўскаму: ягонай вядомасьці, славе палітзэка, ягоным далярам суддзі мроіцца, што Аляксея на волі чакае багацьце. Чакае, але зусім не такое, якое мроіцца суддзю Лаўрову. Камэнтар Аляксандра Лукашука. (эфір 19 лютага) Калі на пачатку 80-х я пачаў займацца сталінскай гісторыяй Беларусі, даволі хутка кінулася ў вочы адна акалічнасьць: амаль уся даступная інфармацыя тычылася ахвяраў, і амаль нічога не было вядома пра катаў. Як можа пераканацца сёньня суддзя Лаўроў, сытуацыя у канцы стагоддзя усё ж зьмянілася. У мінулым годзе ў кніжцы "За кіпучай чэкісцкай работай" я апублікаваў сьпіс 188 курапатчыкаў супрацоўнікаў НКВД БССР у 1937 годзе. Гэта хіба тысячная частка ад іх агульнай колькасьці. У тым спісе няма суддзяў, хаця, зразумела, суддзі таксама маюць права на тытул курапатчыкаў. Але сёньня прозьвішчы беларускіх сьледчых, пракурораў, суддзяў, якія апошнія гады вяртаюць Беларусь у сталінскія часы, вядомыя, надрукаваныя у незалежнай прэсе, у дакумэнтальных кнігах. Не абыдзе іх і мастацкая літаратура. Дарэчы, пра аднаго з калегаў па прафэсіі Уладзімера Лаўрова, суддзю Вярхоўнага Суду БССР у 30-я гады Карпіка напісаў верш вязень сталінскіх лягераў Сяргей Грахоўскі. Васіль Сымоныч Карпік.....
Ну, як жывецца Вам?
Ці атрымалі карпа
І балычка з тых крам,
Што ў тупіках схаваныя,
Бяз шыльдаў і вітрын,
Для важных і абраных
Чыноў і велічынь?
Вас кормяць за заслугі,
За тое, што з турмы
Заслалі нават друга
У шахты Калымы.
Наркома і салдата,
Мужчын, дзяцей і баб
Ня ў чым ня вінаватых
Пагналі на этап.
А Вы іх зноў судзілі
Сумленных, бяз віны.
Начальству дагадзілі,
Каб згінулі яны.
У сьцюжу, на павале,
У змроку нематы
На "Волгадонканале",
У шахтах Варкуты.
А Вы нічым не мечаны,
Звычайны едачок.
Скажыце чалавечанай (
Ня пахне балычок?
І не хавайце вочы!
Відаць, хто Вы такі.
Скажыце Вас у ночы
Ня будзяць мертвякі?
Ну, як жывецца Вам?
Ці атрымалі карпа
І балычка з тых крам,
Што ў тупіках схаваныя,
Бяз шыльдаў і вітрын,
Для важных і абраных
Чыноў і велічынь?
Вас кормяць за заслугі,
За тое, што з турмы
Заслалі нават друга
У шахты Калымы.
Наркома і салдата,
Мужчын, дзяцей і баб
Ня ў чым ня вінаватых
Пагналі на этап.
А Вы іх зноў судзілі
Сумленных, бяз віны.
Начальству дагадзілі,
Каб згінулі яны.
У сьцюжу, на павале,
У змроку нематы
На "Волгадонканале",
У шахтах Варкуты.
А Вы нічым не мечаны,
Звычайны едачок.
Скажыце чалавечанай (
Ня пахне балычок?
І не хавайце вочы!
Відаць, хто Вы такі.
Скажыце Вас у ночы
Ня будзяць мертвякі?