Марына Шукюрава (Руся) — сьпявачка, акторка, дасьледчыца.
Нарадзілася 15 сакавіка 1980 году ў вёсцы Церахоўка на Гомельшчыне.
Скончыла Рэчыцкі прафэсійна-пэдагагічны каледж па спэцыяльнасьці «настаўніца беларускай мовы і літаратуры і ангельскай мовы» (2000), факультэт міжнародных адносін БДУ па спэцыяльнасьці «перакладчык» (2006), вучылася ў Эўрапейскім гуманітарным унівэрсытэце на дасьледчыка візуальнай прасторы (2007).
Музыкай займаецца з 15 год.
У 2001 годзе стала вакалісткай гурту Indiga. У яго складзе прызнаная пераможцай фэстывалю «Басовішча» (2003), а на цырымоніі «Рок-Каранацыя-2005» атрымала статус «рок-князёўны».
Разам з гуртом запісала альбом «Дні», тэксты для якога створаныя ў суаўтарстве з Андрэем Хадановічам, а таксама сынгл «Заенька» з удзелам Ігара Варашкевіча («Крама») і суполкі электронных прадусараў «Backlab collective» (Аўстрыя).
Як запрошаная вакалістка супрацоўнічала з гуртамі Partyzone, Hasta La Fillsta. Удзельнічала ў супольным музычным праекце «Такога няма нідзе» (2009). З 2007 году шчыльна займаецца фольк-музыкай, становіцца салісткай гурту Akana і беларуска-швайцарскага праекту Kazalpin, працуе таксама ў плыні электроннай музыкі разам з гуртом CherryVata.
У 2011 заснавала ўласны сольны праект Shuma, у якім спалучае народныя сьпевы з электроннай музыкай.
У 2012 годзе працуе таксама з новым праектам CityZen.
Супрацоўнічала ў якасьці музычнага журналіста, рэдактара і прадусара праграмаў з «Радыё Рацыя» і «Эўрарадыё», як перакладчык і актор дубляжа агучвала на беларускую мову замежныя фільмы і мультфільмы для тэлеканалу «Белсат».
Нашы героі — тыя, хто паклаў пачатак беларускаму року, а таксама музыкі, якія сьпяваюць тое, што ім не дазваляюць сьпяваць.
Яны нарабілі шуму ў беларускай музычнай прасторы ня толькі сваімі сьпевамі, але і ўчынкамі, не пабаяліся адкрыта выказаць свае пазыцыі.
У іх няма эфіраў на дзяржаўным тэлебачаньні і радыё. Затое ў іх ёсьць нашмат большае — любоў і павага слухачоў.
Алесь Дзянісаў: Я бачу цмока і хачу зь ім змагацца
Аляксандар Кулінковіч: «Сьпяваць пра палітыку я ня ўмею і ня буду»
Алег Хаменка: «Мы забываем, што плоцім падаткі»
Сяргей Скрыпнічэнка: «У Беларусі адсутнічае сыстэма аўтарытэтаў»
Павал Аракелян: «Прачнуўся беларусам»
Нарадзілася 15 сакавіка 1980 году ў вёсцы Церахоўка на Гомельшчыне.
Скончыла Рэчыцкі прафэсійна-пэдагагічны каледж па спэцыяльнасьці «настаўніца беларускай мовы і літаратуры і ангельскай мовы» (2000), факультэт міжнародных адносін БДУ па спэцыяльнасьці «перакладчык» (2006), вучылася ў Эўрапейскім гуманітарным унівэрсытэце на дасьледчыка візуальнай прасторы (2007).
Музыкай займаецца з 15 год.
У 2001 годзе стала вакалісткай гурту Indiga. У яго складзе прызнаная пераможцай фэстывалю «Басовішча» (2003), а на цырымоніі «Рок-Каранацыя-2005» атрымала статус «рок-князёўны».
Разам з гуртом запісала альбом «Дні», тэксты для якога створаныя ў суаўтарстве з Андрэем Хадановічам, а таксама сынгл «Заенька» з удзелам Ігара Варашкевіча («Крама») і суполкі электронных прадусараў «Backlab collective» (Аўстрыя).
Як запрошаная вакалістка супрацоўнічала з гуртамі Partyzone, Hasta La Fillsta. Удзельнічала ў супольным музычным праекце «Такога няма нідзе» (2009). З 2007 году шчыльна займаецца фольк-музыкай, становіцца салісткай гурту Akana і беларуска-швайцарскага праекту Kazalpin, працуе таксама ў плыні электроннай музыкі разам з гуртом CherryVata.
У 2011 заснавала ўласны сольны праект Shuma, у якім спалучае народныя сьпевы з электроннай музыкай.
У 2012 годзе працуе таксама з новым праектам CityZen.
Супрацоўнічала ў якасьці музычнага журналіста, рэдактара і прадусара праграмаў з «Радыё Рацыя» і «Эўрарадыё», як перакладчык і актор дубляжа агучвала на беларускую мову замежныя фільмы і мультфільмы для тэлеканалу «Белсат».
Радыёвэрсія праекту «Белы сьпіс» — 22–26 кастрычніка на хвалях «Свабоды».
Белы сьпіс
Нашы героі — тыя, хто паклаў пачатак беларускаму року, а таксама музыкі, якія сьпяваюць тое, што ім не дазваляюць сьпяваць.
Яны нарабілі шуму ў беларускай музычнай прасторы ня толькі сваімі сьпевамі, але і ўчынкамі, не пабаяліся адкрыта выказаць свае пазыцыі.
У іх няма эфіраў на дзяржаўным тэлебачаньні і радыё. Затое ў іх ёсьць нашмат большае — любоў і павага слухачоў.
Архіў праекту
Алесь Дзянісаў: Я бачу цмока і хачу зь ім змагацца
Аляксандар Кулінковіч: «Сьпяваць пра палітыку я ня ўмею і ня буду»
Алег Хаменка: «Мы забываем, што плоцім падаткі»
Сяргей Скрыпнічэнка: «У Беларусі адсутнічае сыстэма аўтарытэтаў»
Павал Аракелян: «Прачнуўся беларусам»
